no time to be 21

ik wil al een tijdje een stukje schrijven over leeftijd. het is zo'n gek iets eigenlijk. hoe oud je bent. vooral nu ik hier af en toe de laatste tijds een ietsje pietsje meer op gewezen word (iedere keer als het over mij en nieuwe lief gaat bijvoorbeeld) vraag ik me af wat het nou eigenlijk inhoud. dat ouder zijn/worden. leeftijdsverschil e.d.

laatst stonden vriendin L en ik in t patronaat onze old school danspasjes te showen. wij (1982 & 1983) zijn jong, wild en spontaan (en komen naar je toe deze zomer) en dat laten wij zien door tussen ons goed gechoreografeerde dansjes ook de snake te doen of (wie kent hem niet, legendarisch!) de robot. in míjn tijd deden we dit ook. deden meer mensen dit. 'toen' was dansen voornamelijk gek doen en bouwden wij een reputatie op in de vele jongerencentra die dit land rijk is, door foute disco aan te vragen en daar nog foutere danspasjes op te bedenken.

nu voel ik me de laatste tijd heel erg van het 'ín mijn tijd'. terwijl mijn tijd toch nu is? ik ben potverdorie de 25 nog niet eens gepasseerd!! (daarna mag ik wel spreken over 'in mijn tijd'. dan ben ik namelijk officieel oud).

in het patronaat werden we aangestaard door de breezer-generatie (wij zijn van de bier-of-wijn-generatie). dit aanstaren duurde zo'n vijf seconden (zo interessant zijn we dus ook niet) maar was heel akelig. we voelden ons opeens als twee oude in elkaar gezakte taarten midden op die dansvloer. onze kaarsjes werden uitgeblazen door de meisjes met lipgloss en cosmogirl ('in míjn tijd' hadden we geen cosmogirl!).

dat gevoel duurde ook zo'n vijf seconden (we laten onze avond niet verpesten door die minderjarigen!) en ik werd overspoeld door een gevoel van opluchting. ík hoefde ten minste niet meer op mijn danspasjes te letten. ík stond ten minste niet te dansen met zo'n gore breezer met rietje. ík was ten minste al die fase doorgekomen. (overigens zonder breezer maar met de even-zoete-en-veel-minder-hippe sinas met ijs. ook zonder het hippe zien-en-gezien-worden-gedoe, ik was zo'n meisje met grote broeken, skateschoenen en lichtroze haar én ik ging naar swaf).

nu bevind ik mij de laatste tijd in een redelijk gemengd publiek. maar over het algemeen is iedereen altijd ouder dan mij.. óf veel jonger dan mij.
dus óf ik voel me de oude taart, of het groene blaadje (nee dat bandje ken ik niet, dat is van voor mijn tijd.)
waar zijn toch die leeftijdsgenoten en zitten die met hetzelfde 'probleem'?

buizen bloed en mexicanen

dit weekend begon een beetje raar. na een kort dokters bezoek (aanhoudende buikpijn en geen zin om te slapen) naar het ziekenhuis. daar prikte de aardige zuster een naald in mijn arm. terwijl ik grapjes maakte (dat doe ik als ik iets heel erg eng vind) pikte zij 6 buisjes bloed. ik keek de andere kant op en zag pas later dat ze zoveel had gestolen. het zag er dik en donker uit. bah.

buiten ging ik bijna out, gelukkig werd ik door een fanatieke moeder meegesleurd naar de dichtsbijzijnde la Place, waar we verse jus met banaan namen en appeltaart. beste medicijn ooit!

na dit avontuur en eten bij de ouders (de ene helft van mijn twee setjes ouders) begaf ik mij richting Zaandam. een feestje met de kift&sack-o-woes&stucadelics. was een leuk feestje. eindigde ook laat en grappig. goede tijden!

zaterdag was ik nog een beetje brak van vrijdag. beetje hangen, boodschapjes doen en toen twee mexicanen van het station afhalen. mijn homegirl/partner in crime/roomie in my dreams en haar liefje.

eerst een hapje ergens eten. toen richting de kroeg waar gespeeld moest worden. na aardig wat gedoe (wie in een band zit herkent het heen en weer gesjok en het gewacht etc.) begonnen de bands in t kroegie te spelen. leuke shows van dusty blinds, mexican holiday en butcher baby. vooral mexican holiday maakte indruk op mijn nuchtere west-frieze vrienden en vriendinnen.

wodka komt uit de hel en na een stuk of 5/6 moet ik écht stoppen. ik werd zelfs niet wakker van de aangeboden pizza op de bank. ik denk zelf dat ik natuurlijk zo out ging omdat ik dat vrijdag niet had gedaan. overigens word ik emotioneel als ik drink. dus heel swaf weet weer hoeveel ik van iedereen hou en hoe leuk ik het vind dat ik bepaalde mensen heb ontmoet. en bla bla bla.

zondag wederom een luie dag. met thee en chocoladepindarotsjes. een beetje in het zonnetje fietsen en nog een paar uurtjes in de kroeg.

's avonds nog vette hap eten op de bank en een serieus gesprek.

wat een fijn weekend!

deze week wordt weer eens lekker druk voor de verandering.

morgen: oefenen. woensdag:cursus. vrijdag: spelen in groningen. zaterdag en zondag: brak op de bank liggen klagen?

we must bleed?!?

ik ben ongesteld en dús draai ik Blood Visions van meneer Jay Reatard tijdens het schoonmaken van mijn huis.

de leuke vooruitzichten

allemaal leuke dingen in het verschiet....
en ik beperk het tot dit weekend:

vrijdag: de kift & sack-o-woes in de kade
zaterdag: mexican holiday in t kroegie
zondag: suf op de bank hangen, thee drinken en chocolaatjes eten.

ik zie u allen daar, nietwaar?

winston

vanavond spelen wij, tommies, in Winston Amsterdam.

ik ben best een beetje zenuwachtig dat mag u best een beetje weten.

eerst race ik naar huis, waar ik niet 1 maar 2 (!!) gitaren pak. mijn jurkje in mijn tas frommel (hihi) en naar de stad race. waar ik geen hap door mijn keel zal krijgen tijdens ons avondeten. om half 8 soundcheck. om kwart voor tien spelen. er zijn nog drie bands waarvan minimaal 2 leuke. het wordt vast gezellig. en het komt vast goed.

tijdens de laatste keer oefenen brak ik TWEE keer mijn lage E snaar. ik droomde gisternacht over het constand breken van snaren. per liedje brak er weer een andere tot er geen een meer overbleef. vandaar de extra gitaar mee.

alle duivelshoorntjes nog an toe. wat ben ik zenuwachtig!

rechterkuitspier

na een uurtje knutselen met de vespa (waarbij mijn taak voornamelijk bestond uit het stuurblok omhoog tillen zonder de bedrading los te rukken) zat het contactslotje er dan eindelijk in. en hij deed het. met een kleine handleiding want gewoon omdraaien dat sleuteltje kan natuurlijk niet. je moet enigszins wrikken, morren en een beetje rustig ademen en heel relax het sleuteltje met liefde omdraaien. je komt een heel eind met liefde.

het contactslot. het laatste dingetje dat gedaan moest worden aan mijn wit roze bakbeest. het is een enorm zwaar monster. als ik ermee omval weet ik niet of ik hem ooit nog overeind krijg. nee. ik geef de vespa geen naam voorlopig. vespa is goed genoeg.

toen kwam het glorieuze moment. kijken of ie startte. mijn broer begon. tien keer aantrappen. niets.

bougie wel nat? shokertje wel uitgetrokken? beetje gas bij? geen luchtbellen?

check check check. poging twee.

ik kan vertellen dat er veel pogingen volgden. ik zal morgen spierpijn in mijn rechterkuit hebben. want dat klote ding moest en zou starten. dat deed ie niet.
uiteindelijk opgegeven. we gaan nu maar eens kijken of de ontsteking in orde is. het vonkje van de bougie is ook niet denderend. mmm. en het is zo mooi weer!

gister zat ik met choco pinda's, pindarotsjes en chokotoff met thee aan de bar in oud stamcafé swaf. plots-ingelaste meiden avond. opkomst: vier vrouwen. onderwerpen: mannen, huur-koopwoningen, "vroeger", kinderen, andere mensen in swaf, mannen, en chocola eten. ( met name het feit dat we alle 4 nooit chocolade eten maar dat het er toch wel bij moet bij zo'n vrouwenavond ).

om half 1 lag ik tevree in mijn oude bedje in mijn oude huisje.
misschien dan toch maar de overstap naar hoorn?

oranje maan

zaterdag trouwens nog even de oranje maan bekeken die heeeeel langzaam kleiner werd.
gek verschijnsel eigenlijk zo'n verduistering.

keuzes

in de vrouwenbladen staat veel geschreven over de keuzes van de vrouw.
als vrouw heb je namelijk tegenwoordig heel veel keuzes.
vooral de dertigers worden beklaagd. die schijnen te veel keuzes te hebben.
en dat maakt het moeilijk, kiezen.

toen mijn moeder een klein katrientje was waren er geen keuzes voor vrouwen. ja, voor vrouwen uit een iets hoger milieu misschien. maar niet voor vrouwen uit het dorp. mijn moeder had 1 keuze: huishoudschool, werken, trouwen en kindjes, gelukkig daarmee zijn. rond haar dertigste ging ze nog een moeder mavo volgen. later haalde zij nog een paar mavo certificaten. op haar 48ste volgde zij via haar werk een hbo opleiding. mijn moeder maakt bewust keuzes die zij nooit heeft gehad. omdat het nu wél kan.

ik ben van de generatie: alles kan en dus moet het.

dat ik als nog jongere carr een koppie-koppie had, stimulerende ouders, gouden toekomst mogelijkheden, maakte het allemaal niet makkelijker voor mij.

ik probeerde niet eens meer te kiezen, want hoe kun je kiezen uit zoveel mogelijkheden? the sky is the limit. je kunt alles worden wat je wilt. dus wat moet je dan worden??

nu, na 24 jaar en te veel kansen laten liggen, moet ik toch eens beginnen met dat enge gedoe genaamd kiezen.

ik begin vandaag maar goed door te stemmen voor de provincie.

salam & GruB Gott

gisteravond besloot ik lui te doen en een 'take out' te pakken. ik woon in een enorme multi culti wijk en zomaar even 'iets om mee te nemen' vinden is een opgave.

eerst deed ik was kleine boodschappen bij El M. een kleine zaak met groenten en fruit en Arabische koekjes en grote zakken thee en verpakkingen die je niet in de appie tegenkomt. als een kind kan ik mij verbazen over deze hoeveelheid onbekende koekjes, cakejes, erwten, noten etc. de bakjes hoemoes en salades roepen me dichterbij, de vleeswaren daarentegen....

na mijn boodschapjes liep ik iets verder. wat zullen we eten? surinaams? turks? thais? mandarijns? grieks? in mijn buurt heb je heel veel keuze. overigens zoek ik nog wel een goede pasta tent. mijn keuze was uiteindelijk Thais. ik heb hier drie keer in een half jaar tijd wat gehaald en tóch krijg ik een onthaal alsof de eigenaresse en ik al jaren bevriend zijn. we keuvelen vaak wat over het weer, zeuren over mannen, en zij weet wat ik bestel (iets vegetarisch met tofu).

ik ben best blij met mijn multiculti wijk. het gaat ook allemaal gewoon redelijk goed. mensen die bang zijn voor 'de islamisering' moeten ook maar eens bij El M. boodschappen doen. goedkoop (droom van ons nederlanders! geen 2,80 voor 1 rode paprika, nee 2,80 voor een kilo rode paprika's), leuk, spannend. en het personeel erg vriendelijk. ik krijg een hartelijk 'bedankt!' na ieder bezoek waarna ik weer op mijn beurt 'salam' zeg. dat is tóch bijna hetzelfde als Houdoe.