woensdag, juli 30, 2008

ut mag effe duren...

Zoals ieders ouder weleens heeft gezegd: eerlijkheid duurt het langst. en Boontje komt om zijn Loontje. en What goes around comes around. und so weiter.

... en wanneer pakken ze die dokter Dood eens op? Of zijn familie (ter ondervraging)? Of wordt zijn vermogen (die nooit opgehaalde levensverzekering) eens in beslag genomen door familie van zijn slachtoffers?

Pfff. je zou maar je homeopatische middeltjes voorgeschreven hebben gekregen door die bebaarde engerd... dan vraag je je nu ook wel een beetje af wat je al die jaren geslikt zal hebben.

Overigens hoor ik (uit betrouwbare bronnen, dus niet alleen van het NOS journaal oid) nog steeds voornamelijk veel slechte dingen over Kroatië/Bosnië/Servië. Corruptie, haat, armoede, rascisme. Not a very nice place to be. En vaak ontzettend moeilijk om te vertoeven. Maar het strand daarentegen schijnt fantastisch te zijn, dus HUP HUP in het vliegtuig voor je voordelige zonvakantie. Vlieg vanaf Brussel, dat scheelt weer geld ;)

Verder moet ik aankomende week voor een intakegesprek voor de dagopvang van ons ongeboren kind. Gelukkig hebben we ondertussen een voornaam bedacht, dat maakt zo'n gesprek iets makkelijker.
Morgen word ik weer betast door een stel koude of juist warme handen die gaan voelen of Ze zich gedraagt en richting Exit-sign beweegt. Zo niet, dan toch. Ook krijg ik de belangrijke telefoonnummers, de volgorde van die nummers (wie eerst te bellen), de écht start-signalen en tips over hoe verder dan. De beste tip heb ik overigens al gekregen. In de kroeg. Zoals het hoort, de plek van goede tips en adviezen. Je helpt jezelf er wel doorheen als je bij iedere wee bedenkt dat ie maar een minuut duurt.

Mijn lief heeft een nieuwe computer aangeschaft, omdat de andere toch écht dood ging. En dan kun je maar beter maatregelen nemen en niet het verder laten leven als kas-plantje (stof-verzameling-plek-op-kamer). Nu nog dat supersonische ding aansluiten, wat al een heel project op zich is. Dan nog effies de geboorteberichten klaarmaken (ieders adres staat al genoteerd). Even een auto vinden en kopen (advies is altijd welkom, mijn lief en ik hebben nogal moeite met het eens worden over het soort en de prijs). Een fiets scoren die baby-proof is. Het huis kindvriendelijk maken en dán, dán pas met de beentjes omhoog de laatste paar weekjes uitzingen. Ik gok dat rond deze tijd volgende maand Zij zich aandient. Ook een gokje wagen? (de uitgerekende datum is 27-08, maar ik denk dat het wel een WestFries kwartiertje, in dit geval paar daagjes, later zal zijn)....

zondag, juli 27, 2008

baby got broek

het weekendje Antwerpen was erg geslaagd. Ik was kapot. Moe. Dood-op. Maar heb ook heerlijk gegeten. Weinig gekocht maar wel veel gezien wat ik zou kopen als mijn lichaam mijn normale formaat zou hebben. Geen Belgische chocolade gegeten. Noch Wafels met slagroom (omdat mijn moeder en ik eigenlijk allebei een hekel aan wafels hebben, want die ruiken altijd lekkerder dan ze zijn). Wél tussen de buien door weten te lopen en tijdens buien altijd op een terrasje onder een parasolletje zittend met de locale bevolking. het enige culturele wat we hebben gedaan was de Kathedraal even binnenlopen. Langs de grote markt. De schelde zien. Verder waren het ongeveer 320 winkels, waar ik uiteindelijk maar 20 euro heb uitgegeven waarvan 15 voor een designer broek voor Ientje. Die broek was natuurlijk in de uitverkoop, want blijkbaar geeft men in Antwerpen al snel 55 euro uit voor een broekje voor een baby! (pfffff. zotten!).
Zelfs mijn moeder kwam niet aan enorme hoeveelheden spullen, terwijl zij haar normale formaat heeft (en dus kleren kán passen), een expert is op het winkel-gebied, een schoenentik heeft, een kleinkind op komst heeft.
Ze bekende eerlijk dat ze ook wat moeite ondervind met "slagen" de laatste tijd. Overigens lukte haar dat beter toen we laatst een rondje Uitverkoop in Hrn deden.

De rest van de week was ik ongeveer nog bezig met bijkomen en nu ik bijgekomen ben verveel ik me de tering. Natuurlijk is er elke dag wel een afwasje om te doen en kan ik nu toch écht in alle rust beginnen met de schoonmaak van de keukenkastjes, maar dat niet werken is toch een vreemd iets. Er zijn mensen die er zélf voor kiezen om niet te werken. Die het heerlijk vinden om op de bank thuis de hele dag boeken te lezen en thee te drinken. Ik voelde me op dag 3 al de meest nutteloze persoon ter aarde. Ik kan me ook wel niet voorstellen dat ik naar werk zou moeten (vooral het reizen heen en weer zonder te kunnen zitten werd me een beetje te gortig), maar ik ben blij met het vooruitzicht dat ik gewoon nog steeds mijn baan héb.

Volgende week maar eens op intake bij het kinderdagverblijf. Voordat het kind er is, ben ik al bezig met wáár we haar straks 'dumpen' tijdens werktijd. met de wachttijden van die dagverblijven is dat ook geen overbodige snelle reactie... want over het algemeen zijn ze allemaal VOL. werkend nederland heeft door de overheids-steun met zijn allen de kinderdagopvang ontdekt en nu kan de sector het niet meer aan. de overheid overigens ook niet en dus wordt de eigen bijdrage verhoogd. gelukkig betaald mijn werkgever daar dan weer een gedeelte van, want ik werk liever niet alleen voor de opvang.

terwijl mijn lief staat te punkrocken bij concertjes (zoals bijvoorbeeld Adolescents in de melkweg, wat hartstikke gratis was... maar de gratis entree compenseert men daar met bierprijzen á 2,30 per slecht getapt biertje) zit ik zielig alleen thuis op de bank naar "vrouwenseries" te kijken. Ben ik ondertussen gehecht aan het raken aan Grey's Anatomy (wat menig vrouw al twee jaar geleden ontdekte, maar twee jaar geleden keek ik nooit tv) en heb ik zelfs de naaimachine naar beneden gesleept. Natuurlijk haten machines mij, dus de naaimachine wil nog niet helemaal meewerken. Het is vast weer een beginnersfout wat betreft het vastlopen van draad etc., maar onlangs deed ie het prima en ik weet niet wat er in de tussentijd gebeurd is (zou mijn lief ermee hebben geknutseld??) Het eerste polkadotjurkje is overigens al bijna af, want geen kind van mij kan zonder jurkje met stippen. Als ze opeens een he blijkt te zijn, dan heeft he gewoon pech. :)

ik voel me erg sociaallevenloos en ben gister maar weer eens op bezoek gegaan bij mijn pa die mij een koffer singles van slechte kwaliteit meegaf. Mijn lief heeft zich na thuiskomst van tuinfeestje (onweer, regen, midden in weiland) kostelijk vermaakt om de slechte muzieksmaak van mijn familie en er nog even tussen neus en lippen aan toegevoegd dat zijn moeder naar Louis Armstrong was geweest, of iets dergelijks. De singels hebben wel duidelijk gemaakt hoe het kan dat ik altijd nét die plaat koop van een band die niemand heeft of niemand wíl hebben. De Geen-Hits plaat, waar alle crappy nummers opstaan en waarna de band een tijdelijke break neemt om toch eens weer wat fatsoenlijks te gaan produceren.
De singels waren zó slecht dat zelfs mijn lief ze niet wil houden en nu gaan ze dus met moeders mee naar de rommelmarkt. Samen met mijn eerste bekers (gekregen voor de uitzet en al een stuk of 5 keer meeverhuisd. sentimentele waarde is zó 1998) en een kralengordijn. Die moeder van mij gaat bínnenlopen :) Trouwens, dat rommelmarkt gebeuren is best aardig. De vorige keer hadden we een fikse winst van 70 euro pp. voor een daggie ouwehoeren met oude klasgenoten en familie van mijn moeder en het verkopen van onze TROEP. Want troep met een hoofdletter was het. Jazekers.
en dat kopen mensen dan weer. die troep verzamelen. misschien moet ik na de Komst maar weer eens meegaan om mijn charmante verkoopstijl bij te schroeven. :)

verder baal ik van de hitte, omdat ik gisteren tot 4 uur op was ivm geluidsoverlast vanaf Rode Steen en vervolgens mijn lief thuiskwam welke plaatjes wou draaien. er zat een mug in de slaapkamer en het was bloodyfuckinghot. waardoor ik om half 10 wel gewoon weer mijn bed uitdreef en nu maar een beetje doelloos aan het tikken ben.

ik stop overigens met het tikken en ga nu maar eens écht nuttige zaken doen.
zoals douchen :)

donderdag, juli 17, 2008

blauwe ribben, nutteloos gedreutel




Het is best lastig voor een work-a-holic als ik om me over te geven aan het Verlof.
Dag drie voelde ik mij al behoorlijk nutteloos en begonnen de "huishoudelijke taakjes" al mijn strot uit te komen. "Staat er nu alweer een afwas?" Het leven als huismoeder zou dan ook niet voor mij weggelegd zijn. Part-time werken kan nog nét. Maar dan ook alleen omdat ik dan het Kind heb ter vermaak/drukte.

Ondertussen schopt Ientje mijn ribben bont en blauw. Het is een felle. Dat zal ze van haar moeder hebben.
Vandaag bij de verloskundige ging ze zelfs protesteren toen de deskundige wat in mijn buik porde om te voelen hoe kleine Ien er een beetje voorligt en hoe groot ze is. Tot nu toe ziet het eruit dat ze niet een HUGE BABY zal zijn... dus iets meer kans dat ik niet van voor tot achter uitscheur :) driewerf Hoera!

Af en toe zie ik ongeveer een gehele voet naar buiten treden. Ik ben benieuwd of dat nog zo doorgaat tot de laatste dag, of dat het allemaal wat mindert wanneer ze haar plekje heeft gevonden. Op dit moment maakt ze ruim baan en beweegt ze zich met veel geschop en getrap "richting uitgang".

Dit weekend ga ik lekker kneuterig winkelen en belgische chocolade eten met "oma" in het schone antwerpen. Hopelijk houden de voeten het een beetje vol en is het hotel fijn. er zal in ieder geval een bad aanwezig zijn, wat mij een uurtje relaxen met buik boven water op zal leveren.

zo'n buik schijnt overigens écht te wennen, maar tot nu toe wil het niet lukken. Vooral nu ik zelfs de "iets groter dan normaal"-shirts niet meer aankan, omdat die buik eronder uit piept. Misschien toch binnenkort de overstap naar de shirts van mijn lief? Alhoewel, die dan weer op de verkeerde plek zullen uitrekken. Mijn lief heeft namelijk (thank goodness) geen buik. Daar ben ik erg blij mee :)
Het niet voetballen op zondag heeft daar tot nu toe niets aan veranderd, het minder kroeghangen en bier drinken zal meehelpen. Zet mijn lief echter op een kantoor de hele dag en die buik zal er waarschijnlijk wel komen. Zo gaat dat, met kantoorbaantjes.

De beste tip die ik tot nu toe heb gekregen was "praat vooral geen babytaaltje tegen je kind. Dat veroorzaakt een spraakgebrek en irritatie bij anderen". Ik was sowieso al niet van plan om al te "koetelekoet" te doen tegen onze dochter (of zoon, je weet het pas ECHT zeker als het in je armen ligt), maar als meerdere mensen in de omgeving aangeven dat babytalk ze mateloos irriteert dan is dat alleen maar extra motivatie.
misschien moet ik ook me maar eens omringen met superstoere moeders die leuke kinderen hebben.

en verder. ja. dit blog gaat nu even over de Komst van de Kleine... maar natuurlijk ben ik in het duister geheim bezig met de voorbereidingen van het 1 jarig bestaan van The Recipe Book en de activiteiten daaromheen.

Verder zijn onze "home improvements" ook al verder gevordert. Heb ik tegenwoordig een draadloze internet verbinding zodat ik lekker laptoppend mijn email kan checken zonder van de bank af te komen. heb ik ondekt dat de "mislukt nooit" garantie van sommige taartbeslagverkopers heel erg gelogen is (nog nooit zo'n niet gare kruidencake gegeten met harde korst en kleffe inhoud). lees ik weleens Psychologie magazine tegenwoordig. Mijn nieuwe favoriete tijdschrift. Ik hou namelijk wel van wetenschappelijke feitjes die te betwisten zijn.
Zo hadden ze laatst een artikel waarin werd gesteld dat mannen meer vreemd gaan (en met andere reden) dan vrouwen, maar dat vrouwen voornamelijk beginnen met vreemd gaan wanneer ze de 40 bereiken. En dan ook alleen omdat ze zich emotioneel verwaarloosd voelen door hun man/lief/vriend. Mannen gaan gewoon vreemd voor de sex. niet eens zozeer omdat hun relatie niet goed in elkaar steekt. Vrouwen gaan vreemd omdat ze de sleur zat zijn. omdat ze liefde zoeken. omdat ze benieuwd zijn. Mijn conclusie naar aanleiding van dit onderzoekje is dus: als de man vreemd gaat is dat omdat hij zijn piemel niet onder controle heeft (en is de hoop voor het redden van je relatie niet helemaal weg... het betekent alleen dat je je man moet castreren, of vaker sex moet hebben met hem), wanneer een vrouw vreemd gaat kun je je relatie alleen redden als je werkt aan die "emotionele band" en aangezien mannen slecht zijn in hints begrijpen en vrouwen niet goed zijn in zeggen wat ze bedoelen is je relatie dan gewoon gedoemd. :) Heerlijk, die wetenschappelijke onderzoekjes waar je zo lekker je eigen conclusies uit kan trekken.

En Nu: het eten opzetten voor mijn man, die eigenlijk een 40-er zou moeten hebben als vriendin, maar heel veel geluk heeft dat hij zo jeugdig overkomt ;)

woensdag, juli 09, 2008

vlindertjes in de buik tijd

valt eerst mijn collega voor mijn ogen van de trap. gaat daarna het brandalarm af.
de laatste daagjes kantoor kunnen niet genoeg spektakel bevatten geloof ik.

ik ben moe als ik op kantoor aankom. ook nog eens een kwartier te laat aangezien ik voor de tweede keer deze week een trein later nam uit slaap-technische-overwegingen (de snooze knop van mijn mobiele wekker). de trein zit gelukkig niet dusdanig vol dat ik moet staan (toch fijn, dat de helft van nederland op vakantie is) en ik sukkel rustig richting tram. gelukkig is ook de tram iets minder druk zodat ik een plekje kan bemachtigen. in de afgelopen 7 + maanden heeft namelijk nog niemand een plekje in trein of tram aangeboden. erg vreemd. erg asociaal. misschien moet ik voortaan me meer Zwanger Gedragen in het openbaar :)

op het werk ben ik ook nog steeds een beetje slap en suf, tot die collega voor mijn ogen de trap aflazerd. er klinkt een gilletje van een kantoorruimte beneden en binnen no time staan we met drie vrouw rondom de gevallen collega. ijs erbij, een glaasje water, gelukkig niets ernstigs aan de hand maar wel weer even op de feiten gedrukt. doe voorzichtig op de trappen! met een zwangere buik de trap afvallen is al helemaal geen goed idee. (mijn collega's schrikken in eerste instantie voornamelijk omdat ze denken dat ík van de trap af val. waar ik niet bij stil had gestaan, maar wat inderdaad nogal vervelende consequenties had kunnen hebben).

vervolgens bied ik de collega in kwestie een helft van mijn quiche aan. blijkbaar heb ik iets niet goed gedaan met de oven, want na 8 minuten wanneer ik weer op mijn plek zit gaat het brandalarm. we sjeesen het kantoorpand uit, ik maak me nog even zorgen om de gewonde collega die gelukkig ook al snel verschijnt en we halen uiteindelijk de verkoolde quiche uit de oven. alle raampjes even open en dan is het weer in orde. vreemd dat een quiche in minder dan de aangegeven bereidingstijd totaal kan verkolen..

toch merk ik dat door deze twee rare voorvallen ik een beetje van slag ben vandaag. en niet alleen ik. ook De Buik. die krioelt, krijgt spontaan de hik, bobbelt en doet vreemd.
gelukkig is het hele kantoor in rep en roer en voornamelijk bezig met zorgen dat ik me zo rustig mogelijk hou ivm kind.
de laatste paar dagen gaat t sowieso al wat minder soepeltjes en nu begint toch echt van alles en nog wat mee te spelen.

dinsdag, juli 08, 2008

dikke enkels, dikke buik, dikke huid?

Hallo beste mensen,
Wanneer u mij tegenkomt op straat, kijk dan eens verder dan de buik die ik op dit moment draag.
Ik ben dan wel tonnetje rond en já er zit een kind in die buik, maar behalve dat ben ik nog steeds dezelfde persoon als voorheen. Ik ben nu alleen in blijde verwachting.
Het feit dat ik in blijde verwachting ben, betekend niet dat ik opeens nergens meer over wil praten dan Het Kind. Het betekent ook niet dat ik opeens behalve zwanger zijn niets meer doe in mijn leven. Ook vind ik de opmerkingen over het formaat van mijn buik en wangen niet leuk. Bovendien zijn die opmerkingen nogal zinloos. DUH! Mijn buik is wat groter... ik ben zwanger. Dat weet jij, dat weet ik... dat weten we allebei al 7 maanden. Zei ik 7? Ik bedoel natuurlijk bijna 8.
Ik heb nog steeds geen vreemde eetgewoonten en ken ook niemand die dat wél had tijdens de zwangerschap. Ik ben niet constant sjagrijning (al word ik dat natuurlijk wel van al dat gezeur over "of ze al schopt" en de vervelende zwangerschap-gone-bad-verhalen). Ik mankeer bijna niets.
En ja, ik ben blij dat er een kind aankomt. En natuurlijk is het heel gek en bijzonder dat ik af en toe mijn hele buik zie (en voel) bobbelen wanneer ze zich weer eens omdraait of de beenspieren uitprobeert. Natuurlijk ben ik behalve gewoon mezelf óók zwanger, maar ik zwijmel nog steeds niet weg bij foto's van puppies. Ik begin nog steeds niet te janken als ik een hertje op tv zie (behalve bij Bambi natuurlijk, maar dat had ik voor die hele hormoongolf ook al).

Wat me ook irriteert zijn mensen die ik eigenlijk niet ken. Eigenlijk nooit spreek. En vaak eigenlijk niet eens aardig vindt (voornamelijk omdat ik ze nooit spreek en als ik ze spreek dan gaan ze opeens heel "guttegut wat ben ik grappig en sarcastisch" tegen me doen). En mensen die mij nooit gedag zeggen behalve als mijn vriendje erbij is. Die mensen die gaan nu opeens wél met me praten. En dan voornamelijk over de zwangerschap. omdat ze me eigenlijk niet kennen.

anyway.

verder zijn er ook nog allerlei leuke dingen hoor. zoals een superstoere cd die eraan zit te komen waarvan jullie allemaal honger zullen krijgen.

nog een paar dagen werk. en ik heb nu helemaaaal geen zin meer. :(