kwijt, voorbij, etc.

allerlei berichten en gebeurtenissen die me aan 'vroegere tijden' doen denken bereiken mij de laatste tijd.
zo ga ik volgende week eten met twee havo-vriendinnetjes. heb ik yoga met het zusje van de oud-bassist van het eerste en enige bandje van mijn grote broer. overigens zat zij in de klas naast mijn andere broer en dus had ik een flashbackmoment naar die rare tijd. ouders net uit elkaar. heen en weer 'geslingerd' tussen huis en huis. het nieuwe huis kon niet als thuis voelen en het oude was het oude niet meer.
goed nieuws met betrekking tot het verleden is dat ik schijnbaar vorig jaar (???) kwijtschelding heb aangevraagd voor mijn studieschuld.. blijkbaar verdien ik dusdanig weinig geld dat de aardige lui van de ib groep een gedeelte van die schuld hebben kwijtgescholden. over een jaar ga ik parttime werken, dus nog minder verdienen. kijken hoeveel er dan nog overblijft...
misschien omdat ik zwanger ben, waarschijnlijk omdat ik zwanger ben, heb ik opeens ook behoefte aan oude fotoboeken doorbladeren (die liggen alleen allemaal in ouderlijk huis) en met vriendinnetjes van toen oude verhalen op te rakelen. één fotoboek blijft echter verborgen in dat ouderlijk huis en dat boek hoef ik voorlopig niet meer te zien. misschien stuur ik het aan mijn ex als huwelijkskado. kejjelache.

mijn buik zit in de weg als ik probeer te slapen. ik snap nu écht niets meer van die dikkere mannen die daar geen last van hebben. veters strikken is alleen nog maar te doen als ik daarbij zit. ik zou werkelijk waar te moe zijn voor wát dan ook met zo'n extra gewicht wat iedere dag meegezeult moet worden. de fiets zou ik ontwijken (want dat trapt zo onhandig, met zo'n buik in het midden) waardoor ik nóg dikker zou worden.

anyway. ik hoop dat dat gewicht en die buik een beetje verdwijnen wil na de bevalling. ik hoor natuurlijk allerlei horror-verhalen hierover.

ontruimd en opgeruimd

daar sta je dan. moe van een dag werken. je akelig bewust van je dikke voeten en hoe deze niet meer zo lekker in je elegante hakjes passen. tussen je mede-forensen.

natuurlijk heb je je gehaast om nog net die trein van 17:03 te halen. de zwangerschapsyoga wacht en hoe eerder er gegeten wordt, hoe minder borrelende buiken je tijdens dit uurtje relaxen kunt verwachten.

terwijl ik in sneltrein tempo snelwandel richting spoor 7a valt het me op dat er wel érg veel blauw op de been is. voor mijn roltrap staat een man in uniform. een man met uiteraard een dikke buik en een grijze snor. hoe dit soort mannen de conditie-test ieder jaar weer doorkomen is mij een raadsel.
enfin.
de man met dikke snor en dito buik versperd de weg naar roltrap. andere reizigers keren zicht brutaal om en nemen de trap naar spoor 7 en 8. ik kijk naar de trap en bedenk me dat ik deze wel kan beklimmen maar dat mijn schoenen toch wel erg knellen. mijn benen zijn moe en die politiemeneer staat vast niet mensen tegen te houden omdat de roltrap verboden terrein is geworden.

ik zie mijn trein nog op het bord staan. het is 17:07.

dan wordt er omgeroepen "op last van de politie mogen spoor 1 tot en met 7 niet gebruikt worden. er zullen hier geen treinen vandaan vertrekken of aankomen". natuurlijk tot en met 7 en niet "tot".

ik blijf een beetje gedesoriënteerd door de hal lopen. het te bewandelen stuk is kleiner en ik kan vanaf 1 punt alle borden zien met de informatie over de vertrek-perrons. geen trein. mijn trein is ondertussen ook verdwenen van het scherm.

17:30 nog geen spoor van een trein en nog geen omroepbericht. het alarm gaat af. wat voor alarm is een beetje onduidelijk.
mensen kijken iets geïrriteerd ("wat is dat voor lawaai") en na 15 minuten wordt het centraal station dan toch écht ontruimd. Nog steeds geen omroepbericht, maar dit keer lopen er ns-mannen rond die ons naar buiten sturen. de politiemannen in het pand staan met hun handen in hun zakken en geven geen aanwijzingen.

uiteindelijk besluit ik dan maar een bus te pakken ivm het ontbreken van informatie (bommelding? brand? watskeburt?).

het blijkt een verdacht pakketje te zijn geweest. mijn lief las dit na vijf minuten al op nu.nl, wij op het station kregen hier geen informatie over. gelukkig was het vals alarm want ik denk dat we er allemaal anders aan hadden gegaan ivm de traagheid van de ns (ook vertraging met ontruimen blijkbaar) en de ongeïnteresseerdheid van de politiemannen en vrouwen op het station.

goedddd.

verder heeft mijn lief het best zwaar met zo'n zwanger mens dat maar op de bank hangt, puft, over haar voeten wrijft en naar haar buik staart. het kindje is nu zo sterk dat mijn buik af en toe bubbelt en bobbelt omdat zij zich omdraait, of schopt, of pogo-d of slaat. erg bijzonder allemaal.

verderrrr. ik ben best tevree. heel erg moe. maar best tevree. nog een paaaar weken en dan verlof. hoera!

25 weken. het wondertje.

de baby herkent vanaf nu ongeveer onze stemmen en kan daar op reageren. waarschijnlijk betekent dit dan mijn lief nóg vaker dan normaal tegen mijn buik gaat praten (of af en toe "HALLO!" roept tegen de baby wanneer ik op de bank zit).

ik draag tegenwoordig geen goed uitgekozen outfits meer. mijn grootste zorg is "past dit" en "knelt dit niet?" vooral schoenen en broeken zijn aan mijn nieuwe omvang aangepast. de stiletto's staan de kast, de minirokjes blijven aan hun hangertjes hangen.
nee, moeder Car is alleen nog te bewonderen in oerdegelijke outfits.
BAH!

gelukkig is het bijna vrijdag, want de stresskip op mijn werk is dan vrij... en als zij vrij is heb ik ook een rustig dagje zonder irritaties.

gelukkig ga ik over een tijdje op verlof en denk ik dat zij de tussenperiode niet zal overleven. :)

positief.

the tommies/ versneld

we hebben dus nog één showtje voor de boeg.

eerst vrijdag: SUICIDAL BIRDS in swaf. onze grote vriendinnen en misschien stiekem wel onze voorbeelden. deze chicks zijn echt stoer!

VRIJDAG 23 MEI LAATSTE TOMMIES SHOW!!! OOOOH!!!
maar daarover later meer info.

ientjes pogo-top-vijf

Ientje is er vroeg bij. Enthousiast schopt ze in het rond in mijn buik om duidelijk aan te geven dat ze er is. Alvast de vuistjes te oefenen voor later. Zich nog een paar keer om te draaien voordat ze verder slaapt etc.

Ientje heeft ook haar eigen pogo top vijf. Bij de eerste echo bleek onze Ien al een écht adhd-er. Ze bungeejumpte aan haar navelstreng van links naar rechts door de baarmoeder. Volgens mij riep ze er ook heel hard "Wehiiiiiiii" bij, maar dat kun je dus nog niet horen.

Ze is nu echter wat groter en dus merkt moeders óók wat de muzikale voorkeur van Ientje is.
Hier haar IK GA HARD SCHOPPEN!!! pogo top vijf.

5: de tingeltangel-new-age-twetterende-vogeltjes cd die tijdens de yoga les wordt gedraaid. (zodra het eerste vogeltje in de microfoon kwettert en fluit begint Ientje in haar eentje een heuze moshpit daarbinnen).
4: de cd Clean van de band Caesar. Omdat ik niet naar het afscheidsconcert kon van deze favoriete jeugdherinnering band heb ik de cd weer eens uit de kast getrokken. Ien houdt ervan om tijdens de stukjes waar Marit net iets harder drumt, nét iets harder te stompen.
3: treingeluiden. Hoe kalmerend een treinreisje voor de een kan zijn, hoe opfokkend het voor de ander blijkbaar is. Ien is al een ware forens. Sjagrijnig wanneer de trein stilstaat vóór het perron in plaats van óp het perron. ze knort en gromt wanneer de trein haar omgeving doet schudden (in verband met het slechte spoor tussen Hrn en Amdam). ze bijt naar medepassagiers die te veel ruimte innemen.
2: kantoor geroezemoes. vooral wanneer moeders rustig een drankje drinkt en wat evaluaties doorneemt, begint Ientje zich dusdanig te vervelen dat ze een rebelse bui krijgt.
1: sinds gisteravond op nummer 1 binnengekomen: The Angry Samoans!!!
Gewapend beton kon haar niets schelen. Nee toen de geluidsman de knop "volume" had ontdekt aan het begin van de set van het hoofdprogramma, tóen pas raakte het kleine meisje in paniek. Wát is dít?!! dit is punkrock ien. hopelijk uit genoegen schopt ze haar moeder een en weer. de buik bolt er af en toe van. Na drie nummers begint ze zich nog meer op te winden en moet ma de zaal verlaten, om de rest van het (schijnbaar) geniale rommelige concert te missen.

Óf het kind heeft een hékel aan punkrock óf het kind wordt er helemaal enthousiast van.

we hopen op het laatste.
2:

Carr, met de fijne botstructuur

Vandaag leerde ik weer een nieuw feitje over mezelf.

Ik heb een fijne bot-structuur. Dit kan me op latere leeftijd problemen opleveren. Bedankt Oma. Bedankt voor die erfelijk overgedragen botten :)

Zo'n stoelmassage levert nieuwe inzichten op over je eigen lichaam.