laat me met rust.

iedere vrouw kent het. ten minste bijna iedere vrouw.

er stroomt bloed uit je lichaam, je haar is 1 dag na de laatste wasbeurt alweer zo vet als een oliebol, je hebt net een paar dagen over-emotioneel zitten doen en je vriend begint je al irritant te vinden met je 'mood-swings'. je zit vol pukkels op de bekende menstruatie-plekken, je huid voelt vet, nogmaals er loopt bloed uit je lichaam. de zon doet zeer aan je kop en op je werk ligt een stapel 'on-opbeurende k-klussen' te wachten.

en als je dan met een grote zonnebril (tegen die prikkende zon) op richting de appie loopt voor je maandelijkse portie troost-food (in mijn geval werken dingen die zoutig zijn het beste, en zo zit ik op mijn werk aan de kaascroissants en zoute drop) bedenkt ook nog eens een domme bouwvakker dat het écht een mooie dag is en dat hij dit even met jou moet delen.
dit doet de heer met gleuf (de welbekende bouwvakkersspleet, tegenwoordig aan meisjes opgedrongen omdat de spijkerbroeken van "nu" niet tot de taille komen) door eerst hard naar je te fluiten en dan iets joligs te roepen.

gelukkig heb ik na vrijdag twee weken vakantie en met dit in het achterhoofdje, probeer ik zo neutraal mogelijk te kijken en hard door te lopen.

stay glued to your tv-set

vanavond ga ik het bankhangen en niets doen verheffen tot een nieuwe kunstvorm.
wat ben ik brak.

en dan zijn er nog sociale verplichtingen morgen (Ari-Up in occii, cd-hoesjes vouwen bij Renske).

zaterdag even boenen en schrobben en bijkletsen.
zondag hopelijk nog het een en ander installeren in mijn kinderkamer in n-wood.

vakantie kan niet snel genoeg hier zijn!

harry gijsberts

hier word ik nou vrolijk van op zo'n zonder-slaap-ingegane dag.
:)

swaf, we love you. goodnight!

zo stonden we daar te sidderen van de zenuwen, achter het velours en donkerrode gordijn van het "podium" van swaf. "als jij nou begint dan doe ik de gordijnen open en vallen laura en ik in". de gouden maskertjes zorgden ervoor dat mijn zicht nog meer achteruit ging. Carolien zonder bril is als... nou ja vul iets moois in. erg blind. ik bukte na ieder nummer voorover om te kijken wat mij te wachten stond volgens de setlist.

het was niet zo'n daverend succes als de vorige keer. er stonden geen mensen zo dichtbij dat je hun mee-eters kunt tellen (gelukkig: dit zou slechts een enorme afleiding zijn). half blind probeerde ik af en toe mensen te herkennen of zien, maar dit ging me niet vlekkeloos af. de snaren kon ik gelukkig nog wel van elkaar onderscheiden. vertel het niet verder maar eigenlijk kan ik blind gitaarspelen.

we trilden als riet langs de sloot. mijn vingers plantte zich ín mijn akkoorden. af en toe na een enigszins goed afgerammeld nummer keken we elkaar tevreden aan en halverwege kon ik er ook wel wat meer om lachen. maar het falen van de week ervoor lag nog zo in ons geheugen dat dit onze re-match moest zijn. en dat was het. want the tommies rammelen zoals geen mannenband rammelen kan. the tommies rammelen met stijl.

voor de gelegenheid droegen we goud. en strikjes. en renske overhandigde trots de eerste (zwart hoesje, grote gouden strik) cd (genummerd en met persoonlijke boodschap!) aan onze opnemer Nielsch. "Bedankt voor het geduld en de oren" want dat moet je hebben als je twee dagen met ons in een schapenhokje zit. oren.

de rest van de avond zat ik tevree op een barstoel. het victorie-rondje had ik gedaan. de puf was eruit. mijn mede tommies vertrokken en ik luisterde naar de laatste harde tonen van "onze" sack-o-woes (goeie band man!).

vanochtend was de mobiele wekker genadeloos. mijn lief draaide zich nog even om. fietsend naar het station herinnerde ik mij de laatste opmerking van de avond die indruk op me maakte "de gitaar stond wat harder dan normaal, maar dat klonk heel niet slecht". het was dus toch best goed.

mosquito hier, mosquito daar

de gehele muggen-populatie van nwood bevond zich gisternacht in mijn oude slaapkamertje. rond half 12 hoorde ik een zoom. "nee" dacht ik. vroeger werd ik in het muggenseizoen ook altijd nachten wakker gezoemd. iets later schrok ik helemaal. in het pikkedonker voelde ik iets zoemends wat richting mijn oor ging. (als ik niet te veel halucineerde nogal last van slaapdronkenschap) het muggebeest murmde zich naar binnen in mijn oor. het zal waarschijnlijk wel een grote verbeelding zijn geweest, maar ik heb toch een half uur aan mijn oor lopen trekken, met oor-staafjes lopen roeren etc om het beest eruit te vegen. uiteindelijk had ik een bloedend oor en kroop ik weer in bed.
na echter een klein kwartier de slaap niet te kunnen bevatten, toch op zoek naar de klamboo. gevonden. geinstalleerd. in slaap gevallen. af en toe wakker wordend van de steekjes in mijn voeten. uiteindelijk werd ik om 5 uur wakker door het gezoem om mijn hoofd. natuurlijk zat de mug ín de klamboo en had ik nog meer bulten. mijn bloed is het lekkerste, want ze moeten altijd mij hebben. als ik met vier havo-klassen ging kamperen werd ík altijd gestoken, de overige 99 mensen niet.

best heftig trouwens, dat om 6 uur je bed uit om half 7 op de fiets. ik redde het allemaal wel maar denk dat ik vanavond na het oefenen meteen instort. handig ook dat er op dat tijdstip nog geen bussen rijden (er was er geen 1 die om 7 uur aankwam op station hrn). dorpsleven: geen bussen voor 7 uur en na half 6, honderden muggen die nooit mensen zien en jouw bloed dus met volle teugen naar binnen laten glijden.

heeeeerlijk.

Vandaag is rood. De kleur van mijn schouders.

Vrijdag besteedde ik mijn avond in het gezelschap van twee heren op een fout festival kijkend en luisterend naar foute bands. was gezellig. maar helaas ook twee uur rijden. terug schoot het rijden echter wel aardig op. met de pollo in versnelling 4 (hij heeft er niet meer) scheurend door de donkerte.
zaterdag besteedde ik mijn dag met fietsen naar huis en met de trein naar leiden. daar spelen, wat slecht ging. anderhalve band gezien en toen huphuphup met de trein weer naar hoorn. ik begin toch meer en meer overtuigd te raken van het nut van De Auto. zelfs de pollo zal ik niet meer vies aankijken, maar omarmen de volgende keer dat the tommies ergens moeten spelen. openbaar vervoer 's avonds naar hoorn betekend vieze nachtbussen of lallende ajacieden en vozende homo's in de trein (gay parade afgelopen zaterdag in amsterdam, vandaar).
gelukkig vond ik een klein plekje tussen deze twee.
zondag zijn mijn lief en ik op de fiets gestapt en naar Edam en terug gefietst. Onderweg zagen we ons droomhuis wat een droom zal blijven. Ook ontdekte we het goedkoopste terras van westfriesland. zwembad warder. 2,25 voor een flesje bier en een cola. niet gek. de winkel is bijna duurder.
de rest van de avond (we waren om half 8 thuis) besteedde ik uitgeput op de bank.
vandaag schiet mijn dag ook niet zo lekker op.

spannend geboortejaar.

Gewoon wat nieuws uit Augustus 1982 (mijn moeder was toen 5 maanden zwanger van mij!)

Maandag 2: De krakers van het pand de Binnenspiegel in de Nieuwe Spieghelstraat poseren voor 1 gulden voor toeristen, die na het maken van de foto geheel kosteloos worden bijgepraat over het “desastreuze Amsterdamse woningbeleid”.
Zaterdag 7: de politie treft na een tip uit de kraakbeweging in een door de 34-jarige Canadees SH gekraakte woning in de Van Boetzelaerstraat een groot wapenarsenaal en een uitgebreide vuurwapenbibiotheek aan.
Donderdag 12: In de staatsliedenbuurt wemelt het van de Engelse journalisten, voornamelijk van de boulevardpers, die allemaal op zoek zijn naar het “criminele, terroristische, internationala, krakersbolwerk” achter Alan Reeve (SH). De kraakbeweging ontkent nauwe contacten te hebben gehad met de Engelsman.
(bron: Ons Amsterdam)

Ik ben benieuwd wat er gebeurde in mijn geboortemaand!!! :)