no time to be 21

ik wil al een tijdje een stukje schrijven over leeftijd. het is zo'n gek iets eigenlijk. hoe oud je bent. vooral nu ik hier af en toe de laatste tijds een ietsje pietsje meer op gewezen word (iedere keer als het over mij en nieuwe lief gaat bijvoorbeeld) vraag ik me af wat het nou eigenlijk inhoud. dat ouder zijn/worden. leeftijdsverschil e.d.

laatst stonden vriendin L en ik in t patronaat onze old school danspasjes te showen. wij (1982 & 1983) zijn jong, wild en spontaan (en komen naar je toe deze zomer) en dat laten wij zien door tussen ons goed gechoreografeerde dansjes ook de snake te doen of (wie kent hem niet, legendarisch!) de robot. in míjn tijd deden we dit ook. deden meer mensen dit. 'toen' was dansen voornamelijk gek doen en bouwden wij een reputatie op in de vele jongerencentra die dit land rijk is, door foute disco aan te vragen en daar nog foutere danspasjes op te bedenken.

nu voel ik me de laatste tijd heel erg van het 'ín mijn tijd'. terwijl mijn tijd toch nu is? ik ben potverdorie de 25 nog niet eens gepasseerd!! (daarna mag ik wel spreken over 'in mijn tijd'. dan ben ik namelijk officieel oud).

in het patronaat werden we aangestaard door de breezer-generatie (wij zijn van de bier-of-wijn-generatie). dit aanstaren duurde zo'n vijf seconden (zo interessant zijn we dus ook niet) maar was heel akelig. we voelden ons opeens als twee oude in elkaar gezakte taarten midden op die dansvloer. onze kaarsjes werden uitgeblazen door de meisjes met lipgloss en cosmogirl ('in míjn tijd' hadden we geen cosmogirl!).

dat gevoel duurde ook zo'n vijf seconden (we laten onze avond niet verpesten door die minderjarigen!) en ik werd overspoeld door een gevoel van opluchting. ík hoefde ten minste niet meer op mijn danspasjes te letten. ík stond ten minste niet te dansen met zo'n gore breezer met rietje. ík was ten minste al die fase doorgekomen. (overigens zonder breezer maar met de even-zoete-en-veel-minder-hippe sinas met ijs. ook zonder het hippe zien-en-gezien-worden-gedoe, ik was zo'n meisje met grote broeken, skateschoenen en lichtroze haar én ik ging naar swaf).

nu bevind ik mij de laatste tijd in een redelijk gemengd publiek. maar over het algemeen is iedereen altijd ouder dan mij.. óf veel jonger dan mij.
dus óf ik voel me de oude taart, of het groene blaadje (nee dat bandje ken ik niet, dat is van voor mijn tijd.)
waar zijn toch die leeftijdsgenoten en zitten die met hetzelfde 'probleem'?