d.emo+Thermals

soms kun je een enorm enerverende dag hebben. zo heb ik vandaag heerlijk van 1 tot half 5 met mijn bandje de demo in gespeeld. we hebben ieder liedje twee keer gedaan.. en aangezien het gewoon met een md speler werd opgenomen was dat ook wel genoeg. het klonk ok. er zitten her en der wat foutjes in, maar dat is de charme van een demo (n'est pas?). ooit komt er een gepolijste versie. ook onder supervisie van mijn broer Erik (www.deveek.nl)

pff. wel vermoeiend hoor. en zelfs een snaar gebroken! (de A....) Fuckin' A... wat me op het volgende onderwerp brengt: The Thermals. Vanavond. Melkweg. Ik ben stoer. Ik heb een kaartje. Mijn vriendinnen houden niet van the thermals (of hebben geen geld) en dus ga ik solo. ja. in mn eentje. dat is de tweede keer in mijn leven dat ik dat doe. in mn eentje naar een concert. ik ben namelijk enorm bang om in mn eentje ergens te zijn (dit is de reden dat ik niet zo vaak naar bands ga denk ik). want pff. dat is niet echt leuk... 1 sinas bestellen.

overigens was de enige andere keer in mn eentje, een Queers optreden in de WillemII. Ik heb toen wel door mijn alleenzijn een leuke tijd gehad met de bassist en mister J.Queer. Erg gezellig indeed.

anyway. ik heb voor het eerst sinds jaren weer een LiveXS thuis liggen. Nostalgie. Manifesto en liveXS.

de jaren negentig #2

oh. en... dat feest was te fout. opeens realiseerde ik mij ten midden staande van vrouwen zo oud als mijn moeder (!! inclusief zelfde dansje en haar !!) dat ik de jaren negentig bewust heb weggeworpen uit mijn geheugen.

het begon met twintig keer Nakatano ofzo. en toen kwam het. DE reden om de jaren negentig te haten. Cotton Eye Joe.. wat ik waarschijnlijk fout heb gespeld. vreselijk.

en ook erg: de dansjes. Sex on the beach: dansje. Macarena: dansje. Nog een paar kut nummers: dansje. en dat je je eigenlijk meteen afvraagd waarom je er bent. en dan beginnen ze marco's eerste hit te draaien en zit je weer in de kleedruimte van de gymzaal van je lagere school. allejezus wat een slecht tijdperk die jaren 90. en iedereen droeg jaren 90 kleding. alleen dan niet expres.

recensie

de zenuwen gieren door je lichaam. je staat een beetje onnozel te doen en te giechelen als een dom 13 jarig meisje die haar crush voorbij ziet lopen. optreden.

optredens zijn eng. in ieder geval, eng, als je nog niet zo lang speelt. nog niet zoveel kunt, nog niet zelfverzekerd genoeg bent.

recensies zijn enger. de jongen van 3 voor 12 amsterdam foto's zijn staan bij je optreden. is eng. horen dat er een recensie op 3v12 amsterdam staat (onderdeel van de meest door jou gewaardeerde site op internet) is eng. en dan de moed maar bij elkaar rapen. als het heel slecht was, dan kun je altijd nog de naam van je band veranderen.

en eigenlijk was de recensie niet eens echt slecht. oke. we werden amateuristisch genoemd. oke. volgens de schrijver rammelen en ragden we ons door de set heen. oke. onze liedjes gaan niet foutloos. oke. we bestaan langer dan twee weken. maaaar. toch is er wel een positieve ondertoon te bespeuren. en ik ben vrij perfectionistisch aangelegd. zo wil ik met tennis binnen nu en twee jaar een balletje mee kunnen slaan in de 6 (iets waar sommige mensen 8 jaar over doen, wil ik in drie jaar wel halen). en zo wil ik ook binnen nu en een jaar (dus maart 2006) 15 optredens hebben gedaan (we hebben er nu 2, maar we kunnen pas weer rond november optreden), een demo hebben die goed klinkt, en, veel beter zijn. nu is dat laatste wel het grootste doel. desnoods sluit ik mij een half jaar op met mijn gitaar op mijn slaapkamer. heb zelfs na gedacht over thuiswerk zodat ik niet weg hoef en de hele dag tijdens mijn pauzes een beetje gitaar kan spelen en liedjes kan schrijven. juist.

lange post n'est pas? maar ik rammel en rag mij er wel doorheen alsof het een The Tommies liedje is.

en check die recensie even op de site van 3v12 amsterdam.

De Jaren Negentig...

... roepen bij mij altijd een enorm vraagteken op. Ook al wil ik graag geloven dat ik een jaren 80 meisje ben, de jaren negentig hoor ik aardig goed te hebben mee gemaakt. ik kom ten slotte ui 82. 1990// Nirvana? Backstreet boys & Spice girls? Guns & Roses? Bon Jovi? Koltruien? Leggings? nee geen leggings. Paardrijbroeken!!! Ik had een hele toffe bruine die we bij DE kinderwinkel in Hrn hadden gekocht! Ik weet ook dat ik in de jaren negentig een trui met een stel kippen erop droeg. Nu kom ik uit een petit dorpje en waren kippen truien daar niet enorm bijzonder.. maar wat was ik gek op die kippentrui. hij was rood met wit gestreept, maar door een wasincident rood met net niet wit maar lichtelijk roze gestreept. ik sta er nog mee op klassefoto's. gelukkig geen scanner, anders zou ik mezelf voor lul zetten en een foto plaatsen. Ha! zelfbehoud, dat ontbreken van een scanner.

En nu in de auto stappen en op weg naar de foutste tent in de buurt, om Vogue na te dansen op Madonna!

een nieuw begin in een fris jasje

check... check...