een trotse moeder

ich bin ein berliner, brattwürst!

vier dagen Berlijn en geen braadworst op brood gegeten. het moet niet gekker worden! ik heb er wel dagelijks naar gehunkerd, maar we kwamen het simpelweg niet tegen.

op zaterdag vertrokken we, met een knoop in onze maag, een ziek kind achterlatend bij opa en oma Sberg. wat moeilijk is dat. vertrekken terwijl je dochtertje ieder slokje drinken er meteen uitgooid van boven en onder. uiteindelijk heeft oma beloofd meteen met haar naar de dokter te gaan en dat was maar goed ook, want uitdroging van ons meisje stond om de hoek toe te kijken. gelukkig helpen de medicijnen en is ze nu weer het vrouwtje thuis.

de treinreis á 6 uur vloog redelijk voorbij. een boek (sophies choice, het herontdekte klassieke werk gekocht voor 1 euro in de kerk op het grote noord) zorgde voor afleiding. ook hielp de cryptogram mijn lief met tijd doden.
op het Haubtbahnhoff in Berlijn was niet geheel duidelijk wáár we de S lijn naar ons hotel konden vinden en sprak natuurlijk niemand een woord Engels. het Duits maar weer eens afgestoft en mijn lief stond als een ware deutsche jungen uitleg te vragen over dagkaarten en tarieven voor de U bahn.

"Kann es niet etwas Billiger?", is toch wel de uitspraak van het jaar.

We vonden ons hotel, of eigenlijk: we vonden het adres waar ons apartement zou zijn en werden door een donkere meneer naar de overkant van de straat gebracht. we waren even bang in te moeten stappen in een auto, maar gelukkig daar was het dan. een ontzettend fijn apartement midden in een huizenblok. grote slaapkamer met vier bedden, douche, toilet en heerlijk keukentje waar we onze boodschappen in de koelkast konden doen en 's ochtends in onze eigen tijd en op eigen tempo ons ontbijtje nuttigden. en dat voor nicht zoviel geld.

leuke buurt waar ons apartement gelegen was.

buurt ontdekt en natuurlijk schnitzels gegeten (heel berlijn is goedkoop!) daarna na een stukje lopen en leuke dingen zien richting de White Trash waar we onze avond doorbrachten met halve liters WeiBbier (geen witbier) en sapjes voor niet zo veel geld. ook nog een bandje 's avonds, maar voor die tijd nog even een stukje lopen in de mooie warme avondlucht.

er word nergens gerookt in berlijn. overal gedronken (vooral op straat veel halve liters bier op elk tijdstip van de dag, van zwerver tot man in pak en weinig dronken keutels). overal zijn aandenken aan Oost Duitsland en het (nazi en later natuurlijk communistische) regime.

bandje was ruk, dus op tijd terug naar hotel waar we snel onze slaap vonden na wat slechte duitse tv en Das Boot, wat het enige niet nagesynchroniseerde was dat we konden vinden.

dag 2 weer 24 graden en zon en dus een mooi stukkie wandelen. zondag, dus veel winkels waren er niet open... voor zover we winkels konden ontdekken. wel een oud soort gevangenisgebouw wat toch wel indruk maakt. hoeveel mensen moeten daar zijn gemarteld omdat zij het niet eens waren met het heersende regime? nare gedachtes op een zonnige dag.
verder gelopen en een mini pizza gescoord. nog wat drinken erbij en door een park in de buurt Kreuzberg gelopen, waar de gehele Turkse gemeenschap zat te barbequen. De tekenen van de 1 mei demonstratie waren overal nog te zien. veel gebroken glas, ingegooide ramen en uit de straat getrokken stoeptegels. maar eigenlijk alleen in Kreuzberg. gezocht naar (waar ook alweer we zijn er toch al eens geweest) kraakpand Köpi, waar the brutal knights een optredentje zouden doen op maandagavond. de band eerst maar eens bewonderd in Potsdamm. geen tijd voor eten, meteen naar Potsdamm waar we bijna te laat komen voor de band.

Potsdamm niet gezien, want er was een tijdelijke heftige regenbui waar we doorheen holden richting de zaal. Een oud gebouw, waarschijnlijk een archief geweest gezien de naam van de zaal. Vol punks, maar ook ander volk. Halve liter bier en een sapje: 2 euro. ik kan wel met die prijzen leven. :) Hollander.
Brutal Knights vond ik erg leuk. natuurlijk officieel helemaal niet mijn ding, maar door de vrolijke houding en grappige opmerkingen en blijkbaar ook teksten, ben ik ze wel gaan waarderen. "i buy sushi from my wellfare money", een quote waar mijn lief mij op wijst wanneer ze halverwege de set zijn.

de maandag is de enige dag zonder zonneschijn en we hebben deze dag bestempeld om te winkelen. behalve een dure platenzaak en een slechte (niet als je van hardknor houdt) platenzaak is het enige dat we vinden en ik raak een beetje in mineur omdat ik niet de geweldige kledingwinkel vind die ik had gehoopt te vinden, alsmede ik mij omringd voel door kinderen en mijn eigen kind mis. het betekent uiteindelijk niet zo veel winkelen en gelukkig wat eten. 's avonds pizza voor 5 euro en mijn lief die een tukkie doet alvorens we naar de Köpi gaan. wat een enorm pand. en gelukkig stromen er tijdens de eerste band mensen binnen die níet vies en punk zijn, maar er nog burgerlijker uitzien dan ik! fijn! we praten een beetje met band, ik maak nog een racistisch grapje waarvan ik niet doorheb dat de zanger misschien niet weet dat het een GRAPJE is :) . ach. zo maak je nog eens wat mee, lijkt me.

dinsdag gelukkig weer de trein terug naar ons langzaamaan beter wordende dochtertje. die net aan de uitdroging is ontsnapt. (virusje opgelopen).
noch wat souvenirs gekocht (halve liters Berliner bier voor opa Sberg en berlijnse beertjes voor oma Sberg en Sanne zelf).

wat een heerlijke stad dat Berlijn. als ik nou niet gebonden was aan familie en west friesland, zou ik zo mijn spullen inpakken en er vandoor gaan.