boer er ligt een kip in het

meisjes maken andere muziek dan jongens. meisjes denken in andere ritmes. of juist zonder ritme. vrijdag noemde een bevriend musicus mijn timing "peculiar". niet vreemd, dat het vreemd klinkt. luister maar naar de vrouwenpunkbands uit het verleden. ik noem een thee headcoatees, een slits, en uhm... kleenex. bijvoorbeeld. ook luistert onze 'sound' nauw met early spice girls en the clash. een cocktail van enkele van deze voorgenoemde bands zou ik zo zeggen.
waar the spice girls een spijkerhard promotieteam hadden, moeten wij het doen met onszelf. vandaar nog geen verder onthutsend succes.

anyway. meisjes maken andere muziek dan jongens. meisjes in bands met jongens raken dit unieke gevoel voor 'fuck technique, ik ken drie akkoorden and i'm not afraid to use them' snel kwijt. mijn advies: geen band met mannen, voor de op de toekomst voorbereide meid. (hoewel een echte stoere band met mannen met gescheurde broeken die níet aan optreed-outfits doen me wel héél leuk lijkt om bij te horen).

ons liedje 'electrique' is een voorbeeld van onze 'niet-kloppen'd heid.

een ander voorbeeld is toen ik luidkeels het boer er ligt een kip int water verpestte door hardop de t te vervangen met HET. waardoor het hele loopje niet meer klopt. bij mijn versie krijg je "boer er ligt een kip in het, water boer er ligt een kip in het, water" ipv "boer er ligt een kip int water"...

zomaar wat overwegingen op de vrijdagmiddag vlak voor mijn drie uurtjes rammelen met mijn mede-tommies

feestjes en fluisteren

het begon al aan het begin van de week. zere keel. zere oren. pijn bij het doorslikken van mijn slokjes thee. het zat er aan te komen.

toch liet ik mij niet uit het veld slaan en ging vrijdag gewoon oefenen. met weinig stem over. daarna rende ik naar de trein om op tijd te zijn bij de bar en boos in leiden. gezellig! want een recipe book feestje met goede bands en goede sfeer. en goedkope cocktails, die ik links liet liggen.
ik had een gezellige avond maar mijn stem werd minder en minder.

tot er weinig overwas behalve een schattig gegiechel.

vandaag was het nog erger. ik werd wakker en was stil. er kwam geen geluid uit. nu kan ik op fluistertoon mijn woordje kwijt en neem ik isla moos en trachitol. wie weet helpt het. in ieder geval heb ik meer geluid dan eerst.

na het succes van gisteravond maken manu en ik ons al op voor onze volgende feestje.
hartstikke leuk, gewoon komen zou ik zeggen.

waar is mijn grote gucci zonnebril??

in een minirok en met hoog gehakte laarzen stond ik in de prut van het hollandia-veld.
ik ben wel eens slechter gekleed. natuurlijk is de combinatie prut met hakken geen goede, zo veroorzaakte ik vele putjes in het veld, maar dat wist ik van te voren.
de 'dressed to kill' had een reden. een simpele reden.

vrijdagavond stonden mijn lief en ik in het wapen van w. een klein boerendorp, waar ik tot voor kort nooit was geweest. ik begin opeens mijn geboortestreek te kennen, in w zag ik bijvoorbeeld twee weken terug nog mijn liefs band de geweldige zakken vol zorgen. erg leuk ja. boeren van in de 40 waarderen vaak punk... het was zo'n ding in die tijd om in spierdijk te wonen en een punkbandje te starten. vervlogen tijden ja.

anyway. ik kwam natuurlijk in het pitoreske W op dat feestje een bekende tegen uit Nijmegen. deze man is dan ook nog eens mijn 'aangetrouwde oom' en blijkbaar vroeger studiekameraad van de feestvierder, de zwager van j. allemaal toevalligheid en weer zo'n 'wat fijn in westfriesland'-moment.

het feestje was natuurlijk ook leuk. want zelfs een slechte nederlandse zanger passeerde de revue. en veel bier. heel veel bier. en snel achter elkaar. en dan ook nog allerlei hapjes. goed geregeld dus in w. als ik ooit (weer)ga trouwen.... (dat kan ik heel erg makkelijk zeggen, gebeurd namelijk toch niet).

drie uur thuis. half 4 in mijn mandje. dag erna weer feest. mijn pa jarig en dus savonds daarheen. daarna met broer E de kroeg in. t werd weer eens tijd voor samen domme danspasjes op rammstein en beat it van michael jackson meezingen. ook al te lang niet gelachen om mensen en broer en ik voelden ons eventjes veel ouder geworden. schrik!!!
om half 4 had ik het wel 'had en besloot ik even langs j te gaan. slapen zou in het ouderlijk huis geschieden. werd ook wel weer eens tijd.
aangekomen bij j was daar b. of r. net hoe je hem wilt noemen. zoals eerder gemeld, hier in t kwartier om een kratje bier leeg te trekken (het werd er uiteindelijk maar 1). ik besloot ook een duit in t zakkie te doen door een dubbeldrank met te nemen. dit drankje smaakt eigenlijk gewoon naar dubbeldrank en daar word ik nostalgisch van. dus ... nog maar een dubbeldrank. en nog een (of twee?). het 'met' gedeelte viel hartstikke mee en dus liep ik niet wankel. zei ik geen stomme dingen. legde ik niet aan iedereen honderd keer uit waarom ik zo van ze hou. ging ik niet op dingen in. was ik niet emotioneel. ik lachte alleen iets harder om de grapjes van de twee mannen met 14 flesjes bier achter de kiezen. nou da's dus best aardig.

maar door het om half 6 richting bed gaan, voelde ik mij om 11 uur sochtends niet al te best. ik zette twee ferme koppen koffie voor de heren en nam een kopje choc terwijl ik de slaap uit de ogen probeerde te wrijven. dat lukte niet echt en dus was er maar een oplossing over:
een beetje mascara én een kort rokje. dat maskeerd dan misschien een beetje de wallen, het wrijven in de oogjes en de verwarde haarbos. :)
de tegenstanders waren echter niet onder de indruk en schopte onze brokkels met 9 0 van het veld. de derde helft vond ik ook zelfs slecht met vies bier (en dus ook vieze cola, dit is namelijk vaak een combinatie door vieze smaak van de eigenaar) voor 1,50 per mini-glaasje. mijn lief en ik besloten dus SAMEN naar huis te gaan. dit was vooraf al besloten en niet door mij. dus voor degene die denken dat er hier iemand onder de plak zit van me, da's niet helemaal waar. helaas zelfs helemaal niet waar... mijn lief weet niet eens wat 'plak' is.

ik ben moe. ik wil naar huis.

beyond the valley of the office clerks

als kantoormeisje heb je soms drukke dagen en soms rustige dagen. over het algemeen is de vrijdag een rustige dag. zo heeft de helft van ons kantoor vrij op vrijdag, en heel veel 'klanten' zoeken zelf ook de rust op op vrijdag. een telefoontje aan ons kantoor betekend altijd een daaropvolgende actie voor de beller, en dus blijft het vrijdag altijd akelig stil. dat vind ik prima. dan heb ik één dag in de week om mijn evaluaties uit te werken. notules uit te werken (hierbij hevig op mijn duim zuigend, aangezien notuleren niet mijn sterkste punt is en een verslag van 4 regels niet als voorwaardig wordt gezien). én te kijken of er leuke optreed-plekken zijn waar ze the tommies nodig hebben. ook doe ik klusjes die op andere momenten niet te realiseren zijn. doe ik de terugbel-dingetjes. vul ik onze enveloppen en pakketdoosjes aan. tutteletut ik een beetje rond én draag ik een spijkerbroek.

nu is het voor iemand die altijd kon dragen wat ze wou (én het liefst juist oude afgetrapte spijkerbroeken) een ware opgave om iedere dag iets uit de kast te pikken dat niet van spijkerstof is. ik ben er in de afgelopen 3 jaar beter in geworden en al zou je niet beter weten zou je me in de trein zomaar kunnen verwarren met n echte tiepmiep.

kijk echter altijd naar de onderscheidende details. zo draagt een echte tiepmiep bijpassende tassen en nooit tassen met daarop de naam van een diy-punky-riotgrrl label (kill rockstars). ook geen tassen met plaatjes van vespa's.

ook dragen de meeste échte secretaresses geen sportschoenen of tijgerprint pumps. én ze combineren hun kleding altijd net iets anders. zo draag ik lomp grote wollen zwarte slobsokken om mijn koude knieën te beschermen die onder mijn jurkjes en rokjes uitsteken.

ik verscheen ooit vaak tijdens punkconcertjes in mijn mooiste jasje met duurste stilettohakjes. op kantoor mag ik niets en dus doe ik het daarbuiten net iets meer. jammer dat ik nu net een lief heb, waardoor ik me toch een beetje opdof als we ergens naar toe gaan. opdoffen is in de ogen van mijn lief niet "trek je beste tabbert an" maar eerder "spijkerbroek, tshirts, gympen". zo mis ik af en toe wel mijn opdof partijen. mijn mascara en moddermasker momenten. mijn is dit jurkje nog wel leuk voor deze tijd van het jaar gedachtes. etc.

als ik dan ergens naartoe ga zónder mijn lief voel ik toch de neiging mij eens uit te doffen. als vrouw wil je toch altijd nog ergens een bevestiging halen dat je nog steeds in trek bent. dat hebben mannen ook, alleen die uiten het anders.
anyway. misschien wordt vanavond dus weer eens een ouderwets opdof moment. want terwijl mijn jst thuis één a twee kratten bier leegtrekt met kameraad Bob, vlucht ik natuurlijk weg van dit tafereel en besteed ik een avond ergens anders.
wie weet amsterdam, twee feestjes twee uitnodigingen, wie weet hoorn, met een excelsior-bandje in manifesto... en die vind ik leuk en lief niet. die excelsior bandjes.
dus komt u mij vanavond tegen en draag ik zowaar oogschaduw, schrik niet ik ben niet op jacht naar nieuw mannenvleesch.. maar moet me een avondje meten met andere vrouwen.