rechterkuitspier

na een uurtje knutselen met de vespa (waarbij mijn taak voornamelijk bestond uit het stuurblok omhoog tillen zonder de bedrading los te rukken) zat het contactslotje er dan eindelijk in. en hij deed het. met een kleine handleiding want gewoon omdraaien dat sleuteltje kan natuurlijk niet. je moet enigszins wrikken, morren en een beetje rustig ademen en heel relax het sleuteltje met liefde omdraaien. je komt een heel eind met liefde.

het contactslot. het laatste dingetje dat gedaan moest worden aan mijn wit roze bakbeest. het is een enorm zwaar monster. als ik ermee omval weet ik niet of ik hem ooit nog overeind krijg. nee. ik geef de vespa geen naam voorlopig. vespa is goed genoeg.

toen kwam het glorieuze moment. kijken of ie startte. mijn broer begon. tien keer aantrappen. niets.

bougie wel nat? shokertje wel uitgetrokken? beetje gas bij? geen luchtbellen?

check check check. poging twee.

ik kan vertellen dat er veel pogingen volgden. ik zal morgen spierpijn in mijn rechterkuit hebben. want dat klote ding moest en zou starten. dat deed ie niet.
uiteindelijk opgegeven. we gaan nu maar eens kijken of de ontsteking in orde is. het vonkje van de bougie is ook niet denderend. mmm. en het is zo mooi weer!

gister zat ik met choco pinda's, pindarotsjes en chokotoff met thee aan de bar in oud stamcafé swaf. plots-ingelaste meiden avond. opkomst: vier vrouwen. onderwerpen: mannen, huur-koopwoningen, "vroeger", kinderen, andere mensen in swaf, mannen, en chocola eten. ( met name het feit dat we alle 4 nooit chocolade eten maar dat het er toch wel bij moet bij zo'n vrouwenavond ).

om half 1 lag ik tevree in mijn oude bedje in mijn oude huisje.
misschien dan toch maar de overstap naar hoorn?