babysounds en donderslagen

maandag bereikte ons het vreselijke nieuws dat Michel W. de nacht van zondag op maandag dood is gegaan. het vrij plotselinge nieuws schokte des te meer omdat:
1, ik enkele maanden terug nog een vrolijke mail van deze vrolijke gast kreeg met foto's van zijn kleine lieve meisje en hem. zij met frons, maar zíjn ogen en hij met een gelukkige papa smile.
2, Michel nog hartstikke jong was (twee jaartjes jonger dan mijn lief) en wij niets wisten over eventueel slecht hart etc.
3, omdat hij óók nog niet zo lang vader is vond ik het erg confronterend. uit het niets kun je dus opeens je geliefde en je kindje achterlaten.
4, er nu nooit meer samen gespeeld kan worden.
5, de dood altijd iets schokkends is.

we móesten dus ook naar de begrafenis. ons meisje ondergebracht bij mijn schoonzusje, die wel raad weet met menig kind. (ze is ook goed in babymassage, wat zelfs ónze dochter rustig maakt) en op weg naar een zaaltje midden op een industrieterrein. vervelend. natuurlijk in de kist gekeken, waar ik meteen spijt van had. normaal kijk ik niet, maar dit plotselinge overlijden moest toch een soort 'gezicht' krijgen. ik weet dat ik nu, een jaar na de dood van iedereens lieve vriendinnetje Meta, nog steeds haar af en toe denk te zien ergens.
het meest hartbrekende was toch wel om zijn oogappeltje rond te zien huppelen, zonder een idee waarom al papa's vrienden er waren en waarom papa daar gewoon doorheen bleef slapen.
natuurlijk regende het op de begraafplaats. natuurlijk bevroren onze tenen. natuurlijk was het allemaal verdrietig. en toch eindigde de dag als een soort groots weerzien van oude bekenden van mijn lief en met chips en bier in een nabijgelegen zaaltje.

dit soort gebeurtenissen laat je nadenken over je eigen einde (en dan komen opeens die ellendige reklamespotjes op tv!): op een regenachtige dag op een koude begraafplaats, of in een bloedhete zweterige sauna (crematie). ik ben er niet overuit. misschien laat ik die keuze maar gewoon over aan degene die achterblijft. bepaalde dingen weet ik al heel lang. zoals twee liedjes (hoewel ik met beide mijn lief geen plezier zou doen). en dat er nageborreld dient te worden in het stamcafé met een leuke band. maar wat zal er van S komen? wie zorgt dan voor haar?

anyway. een begrafenis komt maar 1 keer.. dus het is goed om dr bij stil te staan.


verder natuurlijk babynieuws.
onze kleine zit en ligt t liefst tegen je aan. luistert graag naar muziek en praat tegen de knuffels in haar box (maar ook tegen ons). het gaat allemaal zo snel, dat ik me al goed kan voorstellen dat ze straks loopt en praat en tegen ons in verzet komt :)

ongevraagd advies, nog een klein maandje, baby's blues

waarom, oh waarom, denkt iedereen die ouder is toch altijd dat huilen "goed voor de longetjes" en "goed voor de stembandjes" is. ondertussen denk ik toch dat ík mijn kindje beter ken dan al die mensen die denken dat ik haar in haar box moet laten huilen. er zijn verschillende soorten huiltjes en ik weet ondertussen steeds beter bij welk huiltje mevrouw zich aanstelt en aandacht wil en bij welk huiltje ze echt krampjes heeft of honger of een natte luier. bovendien ben ik een groot aanhanger van de Oei ik Groei religie, waar ieder huiltje wordt uitgelegd en de 'moeilijke weken' van je baby worden aangetoont. tot nu toe hebben ze gelijk.
mocht je míj ooit op dat "ik weet hoe je kinderen op moet voeden'-gedrag betrappen: dan hoop ik dat je t gewoon eerlijk zegt.

gister was er thee en chocolade. het voelde als eeuwen geleden en er gingen 3 potten thee doorheen. :) natuurlijk lachte S haar liefste glimlach naar I. die écht een natuurtalent is wat betreft babies. bij mij gaan ze toch eerder huilen en gister was S niet echt onder de indruk van alles wat haar moeder probeerde om haar aan het lachen te krijgen. gelukkig krijg ik S wel goed rustig en ligt ze graag op moeders buik te slapen, zodat ik ook mijn momentjes heb van "achgos wat vertederend".

de buik gevuld met chocola en thee ging ik, na een hoognodige sanitaire stop (al die thee!!), richting Pa V. tegenwoordig Opa V. alwaar ik olie ververste en samen de auto een kleine beurt gaf. misschien moet ik dáár mijn beroep van maken: het kost nog geen twee uur en wat je daarvoor betalen moet bij de garage!!
ik zou binnenlopen!

nog een klein maandje en dan zit ik weer in de spits-trein van 7 uur richting amsterdam. maar nu 3 dagen ipv 5, dus dat is al beter uit te houden met de slaaptekorten etc. S zal een dagje per week naar de kinderopvang gaan en een dag per week komt oma. lijkt mij prima: niet alleen de strikte opvoeding van oma, maar ook sociaal worden tussen andere babies en peuters. misschien haat S andere kinderen, wat meteen het "komt er een tweede"-gelul kan stoppen. :) want já, S is er net uitgepoept en mensen beginnen al over "komt er nog een tweede".

S. heeft haar eerste paar oorbellen overigens al binnen. meneer De H. uit H. kwam op de koffie met crypto en baby-bezoek. ik kan niet wachten tot de kleine groot genoeg is om de gaatjes te laten schieten. :) ik kan mijn juweliers ervaring niet herinneren en dat lijkt mij het beste. S. gaat overigens nu door een 'moeilijke tijd' heen. de 5 weken tijd. waarbij ze het liefst op je hangt, huilt als je haar weglegt, veel wil drinken en bij het drinken in slaap valt, etc. het schijnt echter dat al die moeilijke fases worden opgevolgd door leukere momenten. dus het is een kwestie van stimuleren-stimuleren-stimuleren en voor je het weet kan ze struisvogel zeggen of Ado-hooligan, of witlof-uit-de-oven. :)