baby got broek

het weekendje Antwerpen was erg geslaagd. Ik was kapot. Moe. Dood-op. Maar heb ook heerlijk gegeten. Weinig gekocht maar wel veel gezien wat ik zou kopen als mijn lichaam mijn normale formaat zou hebben. Geen Belgische chocolade gegeten. Noch Wafels met slagroom (omdat mijn moeder en ik eigenlijk allebei een hekel aan wafels hebben, want die ruiken altijd lekkerder dan ze zijn). Wél tussen de buien door weten te lopen en tijdens buien altijd op een terrasje onder een parasolletje zittend met de locale bevolking. het enige culturele wat we hebben gedaan was de Kathedraal even binnenlopen. Langs de grote markt. De schelde zien. Verder waren het ongeveer 320 winkels, waar ik uiteindelijk maar 20 euro heb uitgegeven waarvan 15 voor een designer broek voor Ientje. Die broek was natuurlijk in de uitverkoop, want blijkbaar geeft men in Antwerpen al snel 55 euro uit voor een broekje voor een baby! (pfffff. zotten!).
Zelfs mijn moeder kwam niet aan enorme hoeveelheden spullen, terwijl zij haar normale formaat heeft (en dus kleren kán passen), een expert is op het winkel-gebied, een schoenentik heeft, een kleinkind op komst heeft.
Ze bekende eerlijk dat ze ook wat moeite ondervind met "slagen" de laatste tijd. Overigens lukte haar dat beter toen we laatst een rondje Uitverkoop in Hrn deden.

De rest van de week was ik ongeveer nog bezig met bijkomen en nu ik bijgekomen ben verveel ik me de tering. Natuurlijk is er elke dag wel een afwasje om te doen en kan ik nu toch écht in alle rust beginnen met de schoonmaak van de keukenkastjes, maar dat niet werken is toch een vreemd iets. Er zijn mensen die er zélf voor kiezen om niet te werken. Die het heerlijk vinden om op de bank thuis de hele dag boeken te lezen en thee te drinken. Ik voelde me op dag 3 al de meest nutteloze persoon ter aarde. Ik kan me ook wel niet voorstellen dat ik naar werk zou moeten (vooral het reizen heen en weer zonder te kunnen zitten werd me een beetje te gortig), maar ik ben blij met het vooruitzicht dat ik gewoon nog steeds mijn baan héb.

Volgende week maar eens op intake bij het kinderdagverblijf. Voordat het kind er is, ben ik al bezig met wáár we haar straks 'dumpen' tijdens werktijd. met de wachttijden van die dagverblijven is dat ook geen overbodige snelle reactie... want over het algemeen zijn ze allemaal VOL. werkend nederland heeft door de overheids-steun met zijn allen de kinderdagopvang ontdekt en nu kan de sector het niet meer aan. de overheid overigens ook niet en dus wordt de eigen bijdrage verhoogd. gelukkig betaald mijn werkgever daar dan weer een gedeelte van, want ik werk liever niet alleen voor de opvang.

terwijl mijn lief staat te punkrocken bij concertjes (zoals bijvoorbeeld Adolescents in de melkweg, wat hartstikke gratis was... maar de gratis entree compenseert men daar met bierprijzen á 2,30 per slecht getapt biertje) zit ik zielig alleen thuis op de bank naar "vrouwenseries" te kijken. Ben ik ondertussen gehecht aan het raken aan Grey's Anatomy (wat menig vrouw al twee jaar geleden ontdekte, maar twee jaar geleden keek ik nooit tv) en heb ik zelfs de naaimachine naar beneden gesleept. Natuurlijk haten machines mij, dus de naaimachine wil nog niet helemaal meewerken. Het is vast weer een beginnersfout wat betreft het vastlopen van draad etc., maar onlangs deed ie het prima en ik weet niet wat er in de tussentijd gebeurd is (zou mijn lief ermee hebben geknutseld??) Het eerste polkadotjurkje is overigens al bijna af, want geen kind van mij kan zonder jurkje met stippen. Als ze opeens een he blijkt te zijn, dan heeft he gewoon pech. :)

ik voel me erg sociaallevenloos en ben gister maar weer eens op bezoek gegaan bij mijn pa die mij een koffer singles van slechte kwaliteit meegaf. Mijn lief heeft zich na thuiskomst van tuinfeestje (onweer, regen, midden in weiland) kostelijk vermaakt om de slechte muzieksmaak van mijn familie en er nog even tussen neus en lippen aan toegevoegd dat zijn moeder naar Louis Armstrong was geweest, of iets dergelijks. De singels hebben wel duidelijk gemaakt hoe het kan dat ik altijd nét die plaat koop van een band die niemand heeft of niemand wíl hebben. De Geen-Hits plaat, waar alle crappy nummers opstaan en waarna de band een tijdelijke break neemt om toch eens weer wat fatsoenlijks te gaan produceren.
De singels waren zó slecht dat zelfs mijn lief ze niet wil houden en nu gaan ze dus met moeders mee naar de rommelmarkt. Samen met mijn eerste bekers (gekregen voor de uitzet en al een stuk of 5 keer meeverhuisd. sentimentele waarde is zó 1998) en een kralengordijn. Die moeder van mij gaat bínnenlopen :) Trouwens, dat rommelmarkt gebeuren is best aardig. De vorige keer hadden we een fikse winst van 70 euro pp. voor een daggie ouwehoeren met oude klasgenoten en familie van mijn moeder en het verkopen van onze TROEP. Want troep met een hoofdletter was het. Jazekers.
en dat kopen mensen dan weer. die troep verzamelen. misschien moet ik na de Komst maar weer eens meegaan om mijn charmante verkoopstijl bij te schroeven. :)

verder baal ik van de hitte, omdat ik gisteren tot 4 uur op was ivm geluidsoverlast vanaf Rode Steen en vervolgens mijn lief thuiskwam welke plaatjes wou draaien. er zat een mug in de slaapkamer en het was bloodyfuckinghot. waardoor ik om half 10 wel gewoon weer mijn bed uitdreef en nu maar een beetje doelloos aan het tikken ben.

ik stop overigens met het tikken en ga nu maar eens écht nuttige zaken doen.
zoals douchen :)