vlindertjes in de buik tijd

valt eerst mijn collega voor mijn ogen van de trap. gaat daarna het brandalarm af.
de laatste daagjes kantoor kunnen niet genoeg spektakel bevatten geloof ik.

ik ben moe als ik op kantoor aankom. ook nog eens een kwartier te laat aangezien ik voor de tweede keer deze week een trein later nam uit slaap-technische-overwegingen (de snooze knop van mijn mobiele wekker). de trein zit gelukkig niet dusdanig vol dat ik moet staan (toch fijn, dat de helft van nederland op vakantie is) en ik sukkel rustig richting tram. gelukkig is ook de tram iets minder druk zodat ik een plekje kan bemachtigen. in de afgelopen 7 + maanden heeft namelijk nog niemand een plekje in trein of tram aangeboden. erg vreemd. erg asociaal. misschien moet ik voortaan me meer Zwanger Gedragen in het openbaar :)

op het werk ben ik ook nog steeds een beetje slap en suf, tot die collega voor mijn ogen de trap aflazerd. er klinkt een gilletje van een kantoorruimte beneden en binnen no time staan we met drie vrouw rondom de gevallen collega. ijs erbij, een glaasje water, gelukkig niets ernstigs aan de hand maar wel weer even op de feiten gedrukt. doe voorzichtig op de trappen! met een zwangere buik de trap afvallen is al helemaal geen goed idee. (mijn collega's schrikken in eerste instantie voornamelijk omdat ze denken dat ík van de trap af val. waar ik niet bij stil had gestaan, maar wat inderdaad nogal vervelende consequenties had kunnen hebben).

vervolgens bied ik de collega in kwestie een helft van mijn quiche aan. blijkbaar heb ik iets niet goed gedaan met de oven, want na 8 minuten wanneer ik weer op mijn plek zit gaat het brandalarm. we sjeesen het kantoorpand uit, ik maak me nog even zorgen om de gewonde collega die gelukkig ook al snel verschijnt en we halen uiteindelijk de verkoolde quiche uit de oven. alle raampjes even open en dan is het weer in orde. vreemd dat een quiche in minder dan de aangegeven bereidingstijd totaal kan verkolen..

toch merk ik dat door deze twee rare voorvallen ik een beetje van slag ben vandaag. en niet alleen ik. ook De Buik. die krioelt, krijgt spontaan de hik, bobbelt en doet vreemd.
gelukkig is het hele kantoor in rep en roer en voornamelijk bezig met zorgen dat ik me zo rustig mogelijk hou ivm kind.
de laatste paar dagen gaat t sowieso al wat minder soepeltjes en nu begint toch echt van alles en nog wat mee te spelen.