ontruimd en opgeruimd

daar sta je dan. moe van een dag werken. je akelig bewust van je dikke voeten en hoe deze niet meer zo lekker in je elegante hakjes passen. tussen je mede-forensen.

natuurlijk heb je je gehaast om nog net die trein van 17:03 te halen. de zwangerschapsyoga wacht en hoe eerder er gegeten wordt, hoe minder borrelende buiken je tijdens dit uurtje relaxen kunt verwachten.

terwijl ik in sneltrein tempo snelwandel richting spoor 7a valt het me op dat er wel érg veel blauw op de been is. voor mijn roltrap staat een man in uniform. een man met uiteraard een dikke buik en een grijze snor. hoe dit soort mannen de conditie-test ieder jaar weer doorkomen is mij een raadsel.
enfin.
de man met dikke snor en dito buik versperd de weg naar roltrap. andere reizigers keren zicht brutaal om en nemen de trap naar spoor 7 en 8. ik kijk naar de trap en bedenk me dat ik deze wel kan beklimmen maar dat mijn schoenen toch wel erg knellen. mijn benen zijn moe en die politiemeneer staat vast niet mensen tegen te houden omdat de roltrap verboden terrein is geworden.

ik zie mijn trein nog op het bord staan. het is 17:07.

dan wordt er omgeroepen "op last van de politie mogen spoor 1 tot en met 7 niet gebruikt worden. er zullen hier geen treinen vandaan vertrekken of aankomen". natuurlijk tot en met 7 en niet "tot".

ik blijf een beetje gedesoriënteerd door de hal lopen. het te bewandelen stuk is kleiner en ik kan vanaf 1 punt alle borden zien met de informatie over de vertrek-perrons. geen trein. mijn trein is ondertussen ook verdwenen van het scherm.

17:30 nog geen spoor van een trein en nog geen omroepbericht. het alarm gaat af. wat voor alarm is een beetje onduidelijk.
mensen kijken iets geïrriteerd ("wat is dat voor lawaai") en na 15 minuten wordt het centraal station dan toch écht ontruimd. Nog steeds geen omroepbericht, maar dit keer lopen er ns-mannen rond die ons naar buiten sturen. de politiemannen in het pand staan met hun handen in hun zakken en geven geen aanwijzingen.

uiteindelijk besluit ik dan maar een bus te pakken ivm het ontbreken van informatie (bommelding? brand? watskeburt?).

het blijkt een verdacht pakketje te zijn geweest. mijn lief las dit na vijf minuten al op nu.nl, wij op het station kregen hier geen informatie over. gelukkig was het vals alarm want ik denk dat we er allemaal anders aan hadden gegaan ivm de traagheid van de ns (ook vertraging met ontruimen blijkbaar) en de ongeïnteresseerdheid van de politiemannen en vrouwen op het station.

goedddd.

verder heeft mijn lief het best zwaar met zo'n zwanger mens dat maar op de bank hangt, puft, over haar voeten wrijft en naar haar buik staart. het kindje is nu zo sterk dat mijn buik af en toe bubbelt en bobbelt omdat zij zich omdraait, of schopt, of pogo-d of slaat. erg bijzonder allemaal.

verderrrr. ik ben best tevree. heel erg moe. maar best tevree. nog een paaaar weken en dan verlof. hoera!