swaf, we love you. goodnight!
zo stonden we daar te sidderen van de zenuwen, achter het velours en donkerrode gordijn van het "podium" van swaf. "als jij nou begint dan doe ik de gordijnen open en vallen laura en ik in". de gouden maskertjes zorgden ervoor dat mijn zicht nog meer achteruit ging. Carolien zonder bril is als... nou ja vul iets moois in. erg blind. ik bukte na ieder nummer voorover om te kijken wat mij te wachten stond volgens de setlist.
het was niet zo'n daverend succes als de vorige keer. er stonden geen mensen zo dichtbij dat je hun mee-eters kunt tellen (gelukkig: dit zou slechts een enorme afleiding zijn). half blind probeerde ik af en toe mensen te herkennen of zien, maar dit ging me niet vlekkeloos af. de snaren kon ik gelukkig nog wel van elkaar onderscheiden. vertel het niet verder maar eigenlijk kan ik blind gitaarspelen.
we trilden als riet langs de sloot. mijn vingers plantte zich ín mijn akkoorden. af en toe na een enigszins goed afgerammeld nummer keken we elkaar tevreden aan en halverwege kon ik er ook wel wat meer om lachen. maar het falen van de week ervoor lag nog zo in ons geheugen dat dit onze re-match moest zijn. en dat was het. want the tommies rammelen zoals geen mannenband rammelen kan. the tommies rammelen met stijl.
voor de gelegenheid droegen we goud. en strikjes. en renske overhandigde trots de eerste (zwart hoesje, grote gouden strik) cd (genummerd en met persoonlijke boodschap!) aan onze opnemer Nielsch. "Bedankt voor het geduld en de oren" want dat moet je hebben als je twee dagen met ons in een schapenhokje zit. oren.
de rest van de avond zat ik tevree op een barstoel. het victorie-rondje had ik gedaan. de puf was eruit. mijn mede tommies vertrokken en ik luisterde naar de laatste harde tonen van "onze" sack-o-woes (goeie band man!).
vanochtend was de mobiele wekker genadeloos. mijn lief draaide zich nog even om. fietsend naar het station herinnerde ik mij de laatste opmerking van de avond die indruk op me maakte "de gitaar stond wat harder dan normaal, maar dat klonk heel niet slecht". het was dus toch best goed.
posted by carolien @ 2:18 p.m.
5 Comments:
en die kut cd blijft hangen.....nieuw exemplaar als het u blieft.
kut als in de overigens alleen en niet meer dus dat hij blijft hangen. niet in de zin van die fijne klanken die er op staan. u weet ik luv ze tommies en als ik straks 45 ben en....dan....jullie en ik.....was ik maar vast 45 en....
De instellingen van de PA is erg belangrijk. De geluidsman kan een concert naar de knoppen helpen. En meidenbands horen te rammelen.
@pascal. swaf en een P????? hahahaha. een roestige gitaarversterker kan je er krijgen. een PA past niet in dat pijpenlaatje;-)
@ pascal. nee een pa hebben ze niet in swaf. het is ouderwets boven je versterker uit blehren en hopen dat je de basgitaar ook hoort. :) maar dat ging aardig en we zijn niet te hautain om dat juist te waarderen. die bands die uren soundchecken... aanstellers ;) en wij rammelen zoals alleen meidenbands dat kunnen :)
@frommel. u heeft een nieuw ontvangen via mijn lief als het goed is. ik heb hem thuis nog even gecheckt (en meteen nog meer cd-s nageluisterd en kan nu geen tommies meer horen).
Een reactie posten
<< Home