Fietje de Vlo

Een interessant feitje (en vrij nutteloos) welke ik heb geleerd over de kattenvlo, is dat deze kleine zwarte parasietjes ongeveer 1 jaar oud worden. Dan zijn er nog engere details als: hoeveel eitjes ze in dat jaar kunnen leggen, maar daar wil ik niet te veel bij stil staan.

Sinds onze buurkat zo aanhankelijk is en tegen mijn been aanvrijt wanneer ik op het bankje voor ons huisje zit, hebben wij namelijk indoor vlooien. En hoewel mijn lief ze niet ziet en er geen last van heeft zit ik sinds afgelopen week onder de beten. Ik herken de beten goed, want heb altijd katten gehad. Overigens, die katten hadden altijd een weekje vlooien omdat ik ze bij het vermoeden alleen al in bad gooide (ik ben erg handig met katten en het ontwijken van kattennagels) of de frontline erbij pakte.

De kat van de buurvrouw is echter een ware vlooienbaal, die niet echt aandacht krijgt van de bazin. Ten minste. Het beest is altijd buiten. Zelfs met het vuurwerk van afgelopen vrijdag. Overigens heeft het beestje ook heel veel vrienden, want het is een vrij sociale aanhankelijke kat.

Anyway. Ik kan nog niet helemaal spreken van een vlooienplaag, maar heb er tot nu toe 10 ontdekt. En deze 10 hebben om beurten een "proefbeet" genomen. Kattenvlooien leven namelijk niet van het bloed van de mens, maar ze proeven het wel effies. Nou weet ik niet of een vlo hersentjes en een geheugen heeft wat goed genoeg is om na één proefbeet te zeggen "neuh, dit is niet wat ik lust", maar guttegut wat zit ik onder de bulten. En ze blijven maar proeven.

Overigens vraag ik me dan, wanneer ik lees over de levensduur van de vlo, af hoe men heeft ontdekt dat ze een jaartje leven...

Je kunt er moeilijk een chip in stoppen en zo'n beest een jaar lang volgen met een sateliet.

Misschien hebben ze een kat en een afgesloten ruimte gebruikt voor dit experiment.

Eerst hebben ze gewacht tot er een klein baby-vlo'tje was. Die hebben ze direct nadat het arme beest uit het eitje kwam met een kat samen (laten we de kat Felix noemen) in een luchtdichte ruimte gestopt. Er kon niemand bij. Een jaar lang niet. Behalve Kris. De man in het blauwe pak waar vlooien niet op afkomen, die Felix iedere dag zijn water en brokjes geeft. Wel de luxe brokjes, want het is al sneu genoeg dat dat beest geen aandacht of sociaal leven kan hebben.

Op een dag stapt Kris de luchtdichte ruimte binnen om Felix zijn felix te geven. Daar treft hij de kleine vlo levenloos aan op de grond, midden in de ruimte. Kris pakt natuurlijk de vlo op met een plakbandje, zodat hij het lichaampje niet plet tussen zijn grove nagels. De vlo wordt onderzocht, maar het is niet honderd procent zeker dat dit een natuurlijke dood was, of dat Felix na driehonderd keer bijten, krabben en likken het beestje van een milimeter eindelijk te pakken had. Sowieso is één onderzoek géén onderzoek en dus wordt de kat nog een jaar opgesloten met een nieuwe vlo. Deze vlo blijkt ook na een jaar dood te gaan en zó weet de wetenschapper dat vlooien maximaal 1 jaar oud worden...

Ik denk dat Midas Dekker wel kan vertellen hoe ze écht aan dit soort gegevens komen, maar ik vind mijn eigen (totaal dieronvriendelijke) versie toch ook aardig.

Overigens is het 4.32 in de nacht. Heb ik vanaf half 2 de slaap niet meer weten te vatten. Komen mijn ouders om half 12 langs en móet ik dus wel de slaap vatten. Heb ik geen lekkere lig-houding meer over. Is mijn buik nu dusdanig groot dat ik de grootste shirts van Jst pas, maar alleen als ze al te groot zijn voor hem zodat ik ze niet uitrek in het buikgedeelte. Heb ik een auto gekocht (en mijn lief een radio cd speler voor in die auto) zodat het vervoeren van de kleine Ien wat makkelijker wordt. Heb ik leuk nieuws gekregen vandaag. Heb ik zowaar een rondje over de kermis met mijn liefje gelopen, die de kermisdrukte haat. Is er ook best kans dat ik níet ga bevallen op lappendag. Of op de verjaardag van jurre B en Michael J. Maar het kán wel. Heb ik pas twee dagen voor de uitgerekende datum weer een afspraak met team rôôd dus wie weet hoef ik niet eens meer tussen alle veertigers te zitten die allemaal last hebben van biologische klok (het ligt niet aan mij, mijn moeder merkte laatst ook al op dat "al die zwangere vrouwen er zo oud uitzien". Of zij is natuurlijk ook een snob, maar dat laat ik aan onze anonieme lezers over...) Is er geen sprankje van roze wolk, behalve wanneer mijn liefje over mijn buik wrijft en zegt dat híj het wél mooi vindt.

Ik loop nu langs etalages en zie allemaal leuke kleren en denk dan: wauw, straks kan ik mijn voeten weer zien en normale shirts en broeken aan. en schoenen kopen! woohoo! ter voorbereiding op eventuele teleurstellingen heb ik de blousen die ik toch eigenlijk vóór de zwangerschap al niet meer helemaal lekker paste alvast maar weggegooid. Dan kan ik nooit denken "ooit was ik zo slank".