sack-o-neckties

my.my.my.
the sack o woes waren erg leuk. maar daarover is mijn mening natuurlijk altijd betroebeld door het feit dat ik het gewoon gezellige muziekjes vind en ik ze ook nog eens aardig vind. dus dat schiet niet op. maar wat een leuke band. wanneer is die werelddominatie daar?

daarna was het tijd voor columbian neckties. ik vergat even de enorme zin in pizza. en met een rammelend maagje ging ik even voor kijken naar wat de gitarist zoal deed (tussen de keren door dat de zanger even voor mijn neus stond). erg leuk. stiekem vond ik sack o leuker. maar dat is heel shhhh stiekem.

de zanger sprak zijn weerzin tegen dieten uit, trok later zijn shirtje uit en bewees dat hij zichzelf ook gewoon leuk vind zoals ie is. ik vond het minder. maar van frommel mag ik niet zeuren over het uiterlijk van de heren. ze maken vieze "ruige"muziek en daar hoort ditto uiterlijk bij.

anyway. geslaagd. weeeeer nieuwe ideeën opgedaan voor liedjes en de formatie van the immaculate maddonnas is ook al daar...

en nu weer werk. het was gister toch te laat. en een flesje sinaasappelsap plopte open en nu ruikt onze auto naar sinaasappel...