duurt lang

vermoeiend. vermoeiend hoe ik elke dag mijzelf weer naar werk moet slepen. wanneer komt er iets brilliant leuks op mijn pad? maar ik ga niet zeuren vandaag. daar heb ik geen zin in.

het is ochtend, maar ik ben al aardig wakker. op de gaap-momenten na. over vijftig minuten zit ik bij een dokter, die zijn vingers ergens gaat stoppen waar je niet vrolijk van wordt. je zou er vrolijk van kunnen worden als het een leuke dokter is... maar geloof me op mijn woord geen leuke dokter.

en waarom ik dit zo leuk optyp/neertyp/typ/tiep, geen idee. misschien omdat ik het niet echt zie zitten. een vreemde, niet leuke man tussen mijn benen. ik ben getrouwd en de gedachte aan andere mannen doet me stiekem een beetje kokhalsen.

een jongen op mijn werk vindt me de bomb. ik weet niet waarom, maar er is zelfs door hem geinformeerd of ik nog vrijgezel ben. zijn bron zweeg even en zei toen "ga maar in de rij staan". wat een enorm compliment is voor mij. getrouwd maar aanbeden.

anyway. zometeen naar de dokter. (hopelijk valt het allemaal mee). ik weet dat het nooit zo erg kan zijn als uitstrijkjes en eendenbekken. dus ik chill haal adem en vermoord nu even mijn kat omdat ze weer iets loopt te slopen.

oh man. ik moet trouwens echt weer eens uitgaan. naar slechte bandjes kijken en dom dansen met vriendinnen. noem het moment en ik ben daar.