met wallen onder mijn ogen, die mijn échte leeftijd verraden strompel ik donderdagochtend de IC van 6:50 in. Hoe rock n roll is dat?
De verwachte bekenden sms-ten met bosjes tegelijk af (sommigen verdienen ondertussen de titel "maak bij afspraken met mij altijd een back up plan") en ik vreesde met grote vrees dat ik uiteindelijk in mijn eentje het optreden van the sacks zou moeten volgen.

Natuurlijk kwamen er allemaal onverwachten opdagen.
Zo was daar mijn liefs naamgenoot J. met de Kuif. A (grote vent en tevens een bewoner van ons skitterend kwartiertje) en vriendin. E&H die we wel hadden kunnen verwachten, maar niet hadden verwacht. P die al eeuwen door vrienden Jimmy wordt genoemd, maar niet door ons. Theun K, die al zijn hele leven Theun K wordt genoemd, terwijl hij vast wel een echte achternaam heeft (of dat is gewoon Ka). En mijn broerlief met schoonzuslief.
Na een paar uurtjes allenig zijn (ik heb zelfs alleen gegeten: THE HORROR!) bevond ik mij opeens in uitermate goed gezelschap. en kon ik opgelucht luisteren en kijken naar liefs band die liedjes speelden die ik niet kon en zelfs een waar "kanon"-moment hadden ingebouwd in een van die nieuwe nummers. Natuurlijk ontdekte de geluidsman in één van de laatste liedje het knopje "stadium-sound" waardoor opeens Nielsch met bulderende echo boven de rest uit kwam. Apart slag mensen, die geluidsmannen. ze staan toch vaak achter zo'n bak en zien iedere keer weer nieuwe knopjes die ze nog niet hebben geprobeerd.
met P meegefietst toen ik na een saaie surfband (met enthousiaste fans. het waren goede muzikanten)en het begin van Agent Orange (die voor een oudere generatie waarschijnlijk klassiekers speelden, maar voor mij het begin van een migraine aankondigde)er toch echt genoeg van had. wederom een geluidsman die zelf érg goede oordopjes droeg die al het laag en hoog uit het geluid filteren. helaas vergat hij ons allemaal die dopjes te geven.

vlakbij het station fietste ik ook nog bijna tegen Viktor van Viktor&Rolf op (voor de mode-kenners onder ons: JA, DE VIKTOR&ROLF!). Ik was extra blij met mijn goed uitgekozen outfit natuurlijk. misschien niet punk, maar wel well dressed. :)

op het station nog uit de buurt moeten blijven van naar ogende mannen die mij aanstaarden alsof ik een stukje vlees was en zij veel honger hadden. rare gasten, die noordhollandse boeren die een daggie op stap weest zijn.