begrafenis nummer ??4??

kanker is een klote ziekte. punt. en hoewel er een heleboel mensen zijn die het overleven, er zijn er helaas ook een heleboel die het níet overleven.

ik heb morgen een begrafenis van één van hen. mijn oom. die jaren lang op boten vaarde en er ook echt uit zag als Popeye.
ARrrr.
vreemd om iemand dan in een kist te zien, waarvan je niet eens wist dat hij zo mager was geworden. vreemd, dat je soms zo ver staat van je eigen familie... maar dat is hoe het vaak gaat in families. je hebt soms minder contact dan goed is en dat merk je pas als iemand er opeens nooit meer is.
hij heeft bijvoorbeeld nooit Sanne gezien. wat een vreemd idee is.

doodgaan. het is zo'n raar iets. ik ben er niet bang voor. als je zelf dood gaat heb je daar zelf het minste last van. maar als iemand in je omgeving dood gaat... brrr.

laatst bijvoorbeeld kreeg ik een spambericht. ik wist dat het spam was, omdat de afzender van het bericht net een weekje of drie geleden overleed aan een hersenbloeding. naar bed gaan en er niet meer uitkomen. het is allemaal nogal wat.

nu wil ik niet te zwart zien. wil ik niet te verdrietig zijn. en hoewel het een cliché is: elke dag is er een.
als ik dan met mijn kleine meisje aan het spelen ben probeer ik me heel goed te realiseren dat het leven niet zomaar iets is waar iedereen van kan genieten.

en ik geniet heel erg.

morgen begrafenis. daarna koffie met cake. het zal wel gezellig zijn. dat is het meestal. gezellig met een knoop in je buik.