tv kijken in de paradiso

Het was best aardig gister. Mijn lief vond het natuurlijk gewéldíg.
Het publiek was helaas weer eens Des Amsterdams. Ik durfde eerst niet zo goed naar voren in verband met moshpits die ontstaan tijdens dit soort heftige avondjes.

maar het publiek was lief en lui en ongeïnteresseerd en vooral bezig met hun haarstijl en de juiste vage broek-lelijk-overhemd-combinatie. ik stond dus erg veilig me te irriteren aan de "we zijn bij Jay Reatard, want dat is the hip thing to do volgens 3voor12"- attitude van de tieners om me heen. waar waren de jongentjes die van het podium af willen springen en daarbij snoeren mee nemen. waar waren de dronken punkerds die hun eigen bier mee hebben. waar?
nou: de dronken punkerds zouden niet snel 12 euro entree betalen denk ik. en de jongetjes die normaal van podia afspringen, die kiezen hogere podia uit (springt makkelijker).

de opmerking van Reatard was dan ook dat hij beter in zijn hotelkamer naar de tv kon gaan kijken. dat was hetzelfde gezicht geweest.

hier een filmpje van de meneer in actie op straat:



overigens herkende de bassist mijn lief (en later mij ook dus dat viel mee) en herinnerde hij zich hoorn voornamelijk door the long walk van manifesto naar ons huis (10 minuutjes). hij was verder heel lief. teddyberig lief. hij had een enorme hangbuik en geen shirt aan, dus ik heb de vriendschap niet bezegeld met een grote knuffel.... rrrr