she's a rocker...

Terwijl ik ondertussen alweer vergeten ben óóit in Engeland te zijn geweest, moet ik toch maar eens vertellen dat het HARTSTIKKE LEUK was.
We zijn meteen terug gevraagd (inclusief een uitnodiging voor optreden in London) en hebben nieuwe vrienden en vriendinnetjes gemaakt. Waarvan ik waarschijnlijk het grootste gedeelte op myspace heb geweigerd omdat ze in metal bands spelen. :)

Een klein grappig momentje in Brighton ter vermaak. Jongen (type studiebol die opkijkt tegen muzikanten en daarom voor het lokale blaadje interviews doet met bandjes) loopt op R af met lichtverliefde blik in de ogen. R merkt blik niet op. Jongen begint praatje met R. Hieronder de dialoog:

Jongen: I really liked your music
R: thank you
Jongen: you were really great
R: thank you
Jongen: you are such a great bassplayer
R: uh??
Jongen: and you are sooo beautiful
R: uhm.... (zoekt ondertussen een vluchtroute, ik besluit in te grijpen en heel hard tegen haar te praten..)

In Gent (1e avond) stonden we midden in een groot duister kraakpand onszelf heel erg politiek ongeïnteresseerd te vinden terwijl de Grindcore door de speakers knalden en ons voorprogramma een singersongwriter was met punkgitaar en teksten als "melk is moord!" en "arrogante aap". Wij zingen "baby you really got me going" en "my love is like a hurricane" :)
De stroom viel halverwege de set uit, maar het publiek was (ondanks hoog crust gehalte) opmerkelijk geïnteresseerd en vriendelijk. Eén bezoeker gaf als compliment "ik hou alleen van grindcore, maar vind jullie ook heel erg tof", volgens de programmeur was dit een compliment van formaat.
Drie (erg jonge) jongens waar we mee kletsten vonden drop "vuil" (zeg met vlaams accent en gemene ondertoon en het is erg grappig) en natuurlijk kochten de twee nederlanders in het pand onze cd :-)

Brighton was weer wat anders. Binnen een half uur waren we R kwijt, die de auto uit sprong om ergens te pinnen en besloot daarna maar door te lopen naar de pub. De pub had een ontzettend aardige barman en geluidsjongen die snapte hoe dat werkt: geluid. :-) Onze gastheer was een 40-er met ketting aan portemonnee, een enorme platencollectie (die hij verkocht in zijn kleine platenwinkeltje) en goede verhalen over tourende bands en zelf touren. Bovendien vond hij ons optreden erg te gek en bood hij ons zelfs aan de volgende keer ook wat in London te regelen bij een pub/club die nooit bands antwoord omdat er te veel zijn die daar willen spelen.
We speelden met een band genaamd Billy No Mates, waar leden van SNUFF en Vanilla Pod in zaten. Dat betekende veel punkers in de pub. die allemaal hun handjes rood klapten tijdens de tommies set. die volgens mij nét twee liedjes te lang is... (ik hou van korte sets waarbij mensen om meer schreeeuwen ipv vragen). Na het optreden deelden we de merch-tafel met Billy NM die twee shirts hadden terwijl wij dertien verschillende hempjes en shirtjes ophingen (en een Pet en een Barret!). Er kochten wat mensen cd-s en kwamen veel mensen een praatje maken.
Nog een momentje daar: pokdalig kereltje praat tegen mij.
pokdalig kereltje (pk): that was soooo awesome
ik: thanks
pk: you are truely living the dream !
ik: sorry?
pk: i mean, touring and all that
ik: we are just doing three shows
pk: truely living the dream
ik: uhm
pk: i could neverrrr tour with my band
ik: ok.
pk: but yeah, you are living the dream!!!

(vervolgens heb ik tussendoor allerlei nutteloze informatie gegeven over koude kraakpanden en slecht verplichte podia en vies eten en hij luisterde blijkbaar echt niet want hij had het alleen maar over hoe wij de dream aan het leven waren)

In Bristol speelden we in een achteraf gelegen oud warenhuis. Supermooi opgeknapt en beschilderd. Helemaal wit. Het tegenovergestelde van Gent. Hier was het volk allemaal very gay en zich daar ook very van bewust. het was de bedoeling zélf drank mee te nemen. Er was alleen een thee-bar (omdat er geen alcoholvergunning voor het pand was, mocht er geen alcohol worden verkocht... vandaar de thee bar). Na ons (Daverend Succes) optreden werd er uitbunding door de complete gay crowd gedanst op disco en jaren indie. (overigens tijdens onze optredens werd er ook iedere avond bewogen! er was zelfs iemand die een poging to pogoën deed! waarbij wij natuurlijk een afkeurende blik gaven).

We hebben drie keer een geweldig ontbijt ontvangen en geslapen bij superlieve mensen en gespeeld voor superlief publiek dat keer op keer gecharmeerd was door onze "we Loooove Gent/Brighton/Bristol!"