oude tijden herleven #1

Vriendin L en ik waren in de jaren negentig en begin 2000 de bekende gezichten in menig dorps jongeren centrum.

Wij vroegen slechte disco aan in Manifesto (Hoorn) waar we dan onze slick danspasjes op deden. Of dansten tussen bejaarde mannen op de Jimmy Hendrix coverband. (Iedereen stond stil en staarde naar ons, enorm irritant voor de band inderdaad).

We maakten tienergroupies van de band green lizard belachelijk op ieder mini festival in onze polder. gilden mee met (pop)punkplaatjes van the muffs in de kroeg Swaf (I don't know WHY, you're a lucky guy, oh) Deden ons best stoer over te komen in R17 waar werkelijk waar niemand bewoog behalve Marlies van idols (in die tijd enorm actief in een bandje en als kooidanseres). We lachten om mensen en vooral om slechte bandjes (die had je toen veel meer dan nu!!)

We kwamen op festivals met meer bandleden dan bezoekers (onwijspop). Mijn eerste keer uit, was jeugdhok Troll waar een grote punker naast mij een enorme joint aan het draaien was. En vriendin L ging hier destijds ook al heen. Haar ouders leefden nog met de illusie dat het een beschaafd jongerencentrum was, mijn ouders leefden met de illusie dat ik er helemaal nooit kwam.

Vroeger was alles beter. Nee echt. Wij gingen naar Swaf. Pop meisjes naar de Wereld. Waar L. en ik een keer binnenkwamen (we werden niet geweigerd bij de deur!!) en ons al na drie minuten verveelden.

Later kwamen amsterdam, rotterdam en utrecht. honderden punkconcertjes in de melkweg (geen sprake van oude zaal of the max). waterfront voor al uw punkrock pleziertjes (tot diep in de ochtend dansen en daarna met de eerste trein terug naar Hoorn, waarna L. gewoon naar haar werk ging). en ekko en moira omdat dat de beste tenten waren om naar toe te gaan voor ongekend talent (of wel gekend maar niet bekend).

en nu... wat is er nu nog echt spannend? een concert. niet echt meer. in de duivel in amsterdam tot je eruit wordt gezet... ook niet meer. ik zoek de spanning. zo oud ben ik toch niet?