zonneschijn, da's pas fijn

ik ben na het afgelopen weekend iets minder wit!

ik heb er het geduld niet voor om in de zon te gaan zitten en doelgericht te blijven liggen tot ik bruin ben. dit duurt overigens ook normaal gesproken eeuwen bij mij.

zelfs in mijn hoogtij tennisdagen was ik witter dan de rest van dit kleine koude natte kikkerlandje. terwijl ik toch gemiddeld zo'n 4 uur per week op de baan stond te tennissen en daarna op het terras zat te borrelen.

keert het tij? verdwijnt de melkfles kleur van mijn benen??

afgelopen weekend moedigde ik míjn brokkels aan. het waren míjn brokkels, omdat ze in tegenstelling tot menig andere wedstrijd wonnen!

op het moment dat bob en ik in zicht waren riep de zijlijn-scheidsrechter-meneer-Jos "beetje actie mannen, we hebben publiek". opeens werd er overdreven veel gelopen (we dachten zelfs bij het verkeerde team te staan kijken. de brokkels rennen toch niet?). best goeie acties gemaakt en vooral veel grappige 'ik geef de bal niet af, ik schiet liever zelf mis' momenten.
een genot om naar te kijken op een zomerse, warme zondagmiddag.

mijn lief scoorde zelfs nog een puntje en 5-1 was een mooie en terechte uitslag.

uiteindelijke conclusie: ik kan beter zelf niet sporten, maar aanmoedigen (daar word ik namelijk bruiner van)