lust for life

kom net van de begrafenis van mn oma af.
eerst een bij elkaar komen met familie bij tante thuis. daarna naar de rk kerk waar een dienst was.

erg vermakelijk die rooms-katholieke diensten. vooral het belletje wat na twee seconden geringel op tafel werd gezet (vrij hardhandig, waardoor het gering een korte dood stierf) én het bijna flauwvallende meisje dat de wierook houder moest vasthouden (ze werd witter dan wit door de wierook die dat ding produceerde).

toch ga je door zo'n begrafenis nadenken. behalve dat ik opeens weer de terug-naar-west-friesland kriebels krijg (geen idee waarom, maar doodgaan in amsterdam lijkt me niets) krijg ik ook de 'hoe zou ik het doen?'-kriebels.

in het kort is mijn ideale begrafenis (even opletten dus!) als volgt:

RK Kerk. het bijna flauwvallende wierook meisje is een sight-to-be-seen en ik gun mijn geliefden een grappig moment. daarnaast.... wil ik ín de kerk iets van elvis costello laten draaien én non je ne regrette rien van piaf. begrafenis klassiekers zou ik zo zeggen.
vooral hoop ik dat dan de menigte (ik hoop natuurlijk op veel meer bezoekers dan een gemiddeld avondje met tommies) uit volle borst de kerk bid en preek zinnetjes meeblert. lijkt me geinig.

dan wil ik dat ze tijdens het naar buiten brengen van de kist heel hard Iggy Pops Lust for Life draaien (Iggy&de RK Kerk=ook hilarisch)

voor mij daarna geen koffie en thee met natte cake. neeeee. daarna een borrel en bitterballen en kaasstengels.

ach een mens heeft zo zijn ideeën. uiteindelijk zal het wel een lauwe bijeenkomst worden met bolletjes ham en kaas en natte cake. maar daar zal ik dan gelukkig zelf niets meer van merken.