bruiloft = mooi zitte dom koike

wat een vreemde dag was vrijdag.

eerst ging ik naar een kantoor waar ik financieel advies kreeg (hey, een vrouw in scheiding met een vaste baan en een veel te duur huurhuis kan wel wat advies gebruiken). mijn adviesgesprek begon met een grote glimlach van de adviseur. die mij een baan aanbood. dit is mijn tweede adviesgesprek bij een kantoor en dit is mijn tweede aanbieding van baan. staat er heel groot 'geweldig' op mijn voorhoofd??

ik verliet het pand iets minder positief gestemd omdat ik inmiddels met mijn gedachten al bij mijn oue zieke omoe was. ik zou haar vandaag maar eens bezoeken.

metrootje, busje, busje, treintje, autootje verder en ik was in mijn oude plaatsje. sleutel vergeten.
het was aardig koud en dus belde ik broerlief of hij misschien nog een sleutel had.
wij hebben bij pa's huis een oprijlaantje dat net breed genoeg is voor ons autootje. met veel gekloot dus het pad af om mijn broeders sleutel te halen.

uiteindelijk chipjes gegeten en breinloos geinternet tot het tijd was om andere broer op te halen van het station. weer dat klote pad af. wat ze zeggen over vrouwen en achteruit rijden... het klopt!

geracet naar de bruiloft, waar een der broers een telefoontje kreeg. oma was dood. en lag opgebaard ongeveer twee minuten van het feestgedruis.
ik holde dus aardig wat heen en weer die eerste vijf minuten op de bruiloft en besloot toch maar effies bij het oude wijffie te gaan kijken.

dode mensen zijn een herinnering aan het 'eindige des levens'. bovendien was oma vorige week gevallen waardoor op haar wang een grote blauwe plek zichtbaar was. beetje staan janken en toen weer terug naar de bruiloft. waar mijn moeder belde omdat ze het nieuws had gehoord. weer janken. even toiletteren. wat water en op zoek naar een sterke borrel.

aangezien ik altijd de bob ben, geen drank. hmm. wel stukjes.
veel stukjes.
op mijn bruiloft lag er buiten op het balkon een microfoon voor de mensen die stukjes gingen doen. zo denk ik over stukjes. maar goed... sommige families zijn niet tegen te houden.

't hoort erbij.

eindigde de avond een beetje anders dan verwacht. heel erg grappig dus. soms zijn er toch kleine verassingen op voorspelbare avonden.

als ik nog een keer trouw (en dat zal wel gebeuren, aangezien ik trouwen best een grappig iets vind en die jurk me toch nog past) dan huur ik the sack o woes in! en the tommies! (zelf spelen op je bruiloft) en de kift! en en en! en de dj's van de fabulous fridays. want die draaiden voor ieder wat wils. helaas konden zelfs zij de jan-smit-singalong niet tegenhouden.

ik luister motown. het is weer es zover. ;)

oooh. en over de show in volta. ik droeg stiletto hakken waarmee je dus geen pedaal kan indrukken. het geluid was zo goed dat we ons eigen stemmetjes konden horen (waardoor we minder ouderwets stonden te schreeuwen). de critici vinden de nieuwe (heel erg niet punk) nummers beter en de punkers de oue 'wij houden van the ramones'nummers. welke kant moeten we uitgaan?? of moeten we de set zo blijven verdelen dat ieder wat krijgt naar smaak?