koffie dates & chocolate cake & bergen & leiuh

het was me wel t weekendje. poeh. wel het weekendje.
vrijdagavond zat ik met de familie achter de indoor barbeque. de dag erna zat ik in een kraakpand aan de thee waarna ik op een terrasje aan de cola ging en daarna naar het altijd linkse activisten rijke leiden. na enkel gewandel op klote schoenen. (elegant maar klote) het pand gevonden waar het buitenfestival zou plaatsvinden. het werd een buiten-binnen festival aangezien de buren meer macht hebben dan de vergunning.

anyway...
achter een waardeloze lauw bier zonder prikkels-tap te staan en liters bier van mijn handen naar mijn broek brengend (het afvegen van bier aan mijn kont zal menig mannenhart harden doen laten kloppen) kwamen de zakken vol WOES aan. met fan-base van twee man en de al aanwezige nozem Mister FRommel himself. een ware tommies fan was ook meegekomen. maar hij hield de schijn op door te doen alsof hij er voor de zakken was gekomen.

the sack o woes (dan toch echt de naam ter promotie) speelden een puik lijstje aan nummers. het mocht niet zo hard maar was goed genoeg. de jongens die daarna speelden waren te punk voor regels en speelden zo hard dat de buren klaagden en het festival dus naar binnen moest worden gebracht. er was een rap(st/p)er (v) met een jongen die ik herkende van lokaal leuk hol occii. (volgens mij kan hij goed koken maar dat weet ik niet meer zeker).

de dronken man die danste was zeker voor iedereens ego een welkome oppepper.

biologisch is meestal lekker. echter de biologische cola laat ik toch echt links (haha) liggen. bio cola smaakt als gesmolten calippo cola ijsjes.

de rest van de avond anti sociaal gedaan met the sack-o-crew en binnen genoten van sweetsweet en suicidal birds. stinkend naar bier en rook is nog altijd een heerlijke thuiskomer. besluiten stiletto hakken aan te doen is een stomme keuze. wat de gelegenheid ook is. stiletto=bad.

zondag enigszins vermoeid maar voldaan uit mijn bed gerold. dingetjes gedaan en naar bergen op zoom. met tommies, een dusty blinds lid en ons persoonlijk fotograaf (die geen foto's maakte) twee uur in een auto. heeeerlijk.
in bergen speelden we voor de bands en de barman+barvrouw. ach. wij werden daar niet zenuwachtig van. en geen zenuwen betekend een minder goede set. wij, the tommies, zijn adrenaline junks. ik speelde heel punk een plak van mijn vingertop af tijdens het laatste nummer en ook mijn nagelriem is weer eens aan gort. dat is eigenlijk niet punk, dat is niet gitaar kunnen spelen. oh well. het zag er wel stoer uit, maar deed veel pijn.

andere bands die avond waren dusty blinds, marie celeste en displayed. ieder zijn eigen genre en ieder leuk voor de liefhebbers. bovendien waren het bevriende bands dus het was een feest van herkenning.

maandagavond: gastenlijst paradiso om de electropunk van sweetsweet nogmaals te horen (en stiekem verliefd te worden op alamo race track, oude liefde roest niet). daarna door naar occii waar seein red al had gespeeld en ik een slechte japanse band zag die alleen leuk was omdat het japanners waren. ik snap nu waarom europeanen daar zo goed scoren. nog nooit zulke lelijke japanners gezien btw. hopelijk zijn de foto's gelukt.
uitgeput naar huis, nacht vier van te weinig slaap.
heb vanavond het een en ander in te halen.

x.c.