oma's voeten

na een eindeloze doelloze irritatiewekkende zoektocht door het centrum van Utrecht (veel te veel schoenenwinkels geen variatie) en een enkele onvruchtbare pasbeurt (te grote laarzen), begeef ik mij naar de HEMA.

nu heb ik in een eerder post al eens mijn liefde voor HEMA geuit. ik liep langs de rekken en trof ze aan. De laarsjes. roze. met kleine bloemetjes. maar wel alleen in kindermaten te krijgen. de prijs was echt hema. geen overdreven grote laarzen van designer wannabees á 40 euro (40 euro voor regenlaarzen??), maar 9 euro 90. ik hield mijn hartje vast en zocht de labels af. en daar stonden ze maat 35. ik hoopte een maat 36 te vinden, maar ach 35 zou ik ook kunnen proberen.

en warempel! mijn voetjes gleden tevreden in de laarsjes (met oortjes om ze goed aan te kunnen trekken) . de kassiere keek mij enigszins verbaasd aan, maar WTF ik heb De Laarsjes!

nu lijkt het allemaal dus uiteindelijk een succesverhaal. maar toch hangt er een klein donderwolkje in mijn voor de rest strak blauwe hemeltje. mijn voeten krimpen namelijk.

ik ben zelf vrij klein van stuk dus kleine voeten zijn niet hinderlijk. zelfs enigszins charmant, maar u moet weten dat zij niet zo klein waren. op mijn 15de droeg ik zelfs soms maat 39! mijn oma had altijd kleine voetjes. zij kocht haar schoentjes speciaal op maat gemaakt of ze werden speciaal voor haar besteld (maar 34/35). ik ga nu ook ernstig die kant op. want veel schoenenzaken hebben wel een aantal paar in maat 36 staan, maar maat 35 is onvindbaar. overigens pas ik ook vaak in 36 dus dan maar iets meer ruimte.. maar toch!

straks ben ik tachtig en heb ik maat 32. dan kan ik alleen kinderschoentjes dragen!!

AAARGH! (ziet glanzende ballerina's en klitteband sneakers met lichtjes in toekomst)