sigaretten en chocolademelk

gisteren was het moment daar. als een kind op sinterklaasavond stond ik bij de bushalte te wachten. lijn 4 stopte ik riep iets te enthousiast waar ik naartoe moest en ging zitten. voordurend uit het raam starend om op tijd op het knopje te kunnen drukken.

terwijl ik de bus doorkeek, kon ik de winkel via het grote raam van de chauffeur al zien. helaas had een of andere betweter/spelbreker al op het knopje gedrukt. ik drukte evengoed nogmaals.
(ha!)

ik stond opgetogen voor de winkel en huppelde bijna naar binnen. de jongen die bij de deur stond te roken (een muziek winkel waar niet gerookt mag worden??) keek mij een beetje verward aan. 'dit is geen plek voor een klein meisje als jij', leken zijn ogen mij te zeggen.

ik zag meteen de gitaarafdeling. nog een aantal verbaasde ogen volgde mij door de ruimte. mijn ogen rustte op een fender. Ja een Fender. hij was mooi. een vieze kleur roze (niet zalm, niet hardroze) en het prijskaartje bewoog stilletjes heen en weer. ik durfde er niet op te kijken. maar toen ik mijn moed bij elkaar had geraapt en stiekem en onopvallend keek zag ik de meevallende prijs. vervolgens ging mijn hartje sneller kloppen en keerde ik even in mijzelf door naar de versterkers te lopen. hoe groter hoe beter (dit is absoluut niet waar, maar laat me maar, ik ben een meisje ik snap niets van versterkers). en daar zag ik dan ook nog eens een aanbieding staan. een grote zwarte kast lonkte mij en ik bekeek zelfs even de informatie. die mij overigens barweinig zei.

terwijl ik naar de distortionpedaaltjes liep, kwam de eigenaar naar me toe. ik dacht 'hehe eindelijk was hulp' maar de meneer kwam me alleen mededelen dat ze een uurtje dichtgingen voor koopavond. er werd me verzocht rond zevenen weer terug te komen. met een uiterst hautaine klank meldde ik dat dat niet ging lukken en dat ik een andere dag wel terug zou komen.

ja. dus de gitaar van mijn leven is nog niet gekocht. tevens de versterker niet. en zelfs het pedaaltje niet.

*zucht*